ജീവിതം അയാൾക്ക് ആഘോഷമായിരുന്നു . ബന്ധങ്ങളിൽ അയാൾക്ക് വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വലിച്ചെറിയുന്ന മദ്യകുപ്പികളെ പോലെ തന്നെയായിരുന്നു അയാൾക്ക് സ്ത്രീകൾ . അവസാനതുള്ളിവരെ ഊറ്റി കുടിച്ചശേഷം എറീഞ്ഞുടക്കുന്ന കാലികുപ്പികൾ . ഒരു കുട്ടൂമില്ലാതെ തനിയെ ജീവിക്കുവാൻ അയാൾ എന്നെ ശീലിച്ചു .
എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അയാൾക്ക് ഒരു മടുപ്പ് തോന്നിതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . വല്ലാത്ത ഏകാന്തത . മദ്യപിക്കുന്നതിൽ രസം നഷ്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു . പറയുമ്പോൾ അയാൾ പ്രശസ്തനായ ഒരു എഴുത്തുകാരൻ ആണ്. ഒരുപാടു ആരാധകരുള്ള ഒരു എഴുത്തുകാരൻ . പത്രമോഫ്ഫിസിലും അയാൾക്ക് പറയത്തക്ക സുഹൃത്തുക്കൾ ഒന്നുമില്ല. കാരണം അയാളുടെ മോശടൻ സ്വഭാവം തന്നെ . മൂക്കത്താണ് ശുണ്ഠി. പിന്നെ ഒരു ബുദ്ധിജീവിക്കുള്ള മിനുമം 'കോളിഫിക്കേഷൻ' ആയ അഹങ്കാരം, ദ്ധാർഷ്ട്ര്യം ഇവയെല്ലാം അയാളിൽ ക്രമത്തിൽ ചേരുംപടി ചേർന്നിട്ടുണ്ട് . ഇതെല്ലംകൊണ്ട് തന്നെ സഹ പ്രവർത്തകർ പോലും അയാളൊട് കൃത്യമായ അകലം പാലിച്ചു .
അയാളുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ അന്തമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന ജീവിത പാതയിൽ സഡൻ ബ്രേക്ക്‌ ഇടേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല എങ്കിലും ഈയിടെയായി ഒരു വിരസത അയാളെ കാർന്നു തിന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . ഭാര്യയോ , മക്കളോ അടുത്ത പറയത്തക്ക ബന്ധുക്കളോ അയാൾക്കില്ല. ഇന്ന ദിവസം വരെ ജീവിച്ചിരിക്കമെന്നൊ , ഇന്ന കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കുവാനോ പ്രതേകിച്ചും ഒന്നും തന്നെയില്ല .
അതുകൊണ്ടുകുടിയാണ് ഒരു ഫുൾ സ്റ്റോപ്പ്‌ ഇടണം എന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയത് . അങ്ങനെ അയാൾ ആ തിരുമാനത്തിൽ എത്തി . ജീവിതം മടുത്തിരിക്കുന്നു . അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒടുവിൽ അയാൾ ജീവിതമവസാനിപ്പികുവാൻ തിരുമാനിച്ചു . അത് എങ്ങനെ വേണം എന്നുള്ളതിനെ കുറിച്ചായി പിന്നെ അയാളുടെ ആലോചന . ഇപ്പോൾ താമസിക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റിന്റെ മുകളിൽ കയറി താഴേക്ക് ചാടിയാലോ . പതിനാലാം നിലയിൽ നിന്നും . താഴേക്ക് എല്ലാ ഭാരവും ഒഴിവാക്കി ഒരു തുവൽ പോലെ താഴേക്ക് വന്നു പതിക്കുക . ശുഭം . പക്ഷെ ആ മരണത്തിനു ഒരു കിക്ക് കിട്ടില്ലല്ലോ . അതുകൊണ്ട് തന്നെ അങ്ങനെയൊരു മരണം അതുവേണ്ടാ എന്ന് തീരുമാനിച്ചു അയാൾ .
പിന്നെ തിരുമാനിച്ചത് വിഷം കഴിച്ചു ആത്മഹത്യ ചെയുവാനാണ് . ലഹരിയിൽ മുങ്ങി ബോധം മറന്നു മയങ്ങുമ്പോൾ മരണം വന്നു വിളിക്കണം. പക്ഷെ മരണം പടിവതിലിൽ വന്നു വിളിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും അറിയാതെ പോയാൽ ? പിറ്റേന്നു താൻ ജോലി ചെയുന്ന പത്രത്തിൽ വെണ്ടക്ക അക്ഷരത്തിൽ വാർത്ത‍യായി അത് നിറയും. പ്രശസ്തനായ എഴുത്തുകാരനും , വാഗ്മിയും ആയ ഇന്ന ആൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്ന്. അതും വിഷം കഴിച്ച്‌ . ആത്മഹത്യ തന്നെ ഭീരുത്തത്തിന്റെ ലക്ഷണം അല്ലെ ? അപ്പോൾ വിഷം കഴിച്ചു മരണത്തിനോട്‌ അടുക്കുക എന്ന് വച്ചാൽ അത് അതിലേറെ ഭീതിജനകം . അതും വേണ്ടാ എന്നയാൾ തിരുമാനിച്ചു .
പിന്നെ അയാൾ ആലോചിച്ചത് അമിതവേഗത്തിൽ കാറോടിച്ചു 'വെമ്പളം കുന്നിനു' മുകളിൽ നിന്നും താഴേക്ക് പറന്നാലോ. അത് കൊള്ളാം . കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഒരു രസമുണ്ട് . സാഹിത്യകാരൻ കൊക്കയിൽ വീണു മരിച്ചു എന്ന് . അതാകുമ്പോൾ ഒരു അപകടമരണമോ , ആത്മഹത്യയോ എന്തുവേണേൽ ആകാം .പിന്നെ കുറച്ചു കാലം ചാനലുകൾക്ക് അന്തിക്ക് വിളമ്പുവാൻ പാകത്തിലുള്ള വിഭവമായി മാറാൻ അത് മാത്രം മതി .
അയാൾ കണ്ണാടിയുടെ മുമ്പിൽ പതിവിലേറെ സമയം ചിലവിട്ടു . അയാളുടെ മുഷിഞ്ഞ ജുബ്ബ മാറ്റി അലമാരയിൽ നിന്നും തേച്ച , കറ പുരളാത്ത വരയൻ മുണ്ടും , അതിനൊത്ത പച്ച ജുബ്ബയും അയാൾ ധരിച്ചു. പരുത്ത പോറലുള്ള മുഖം പൌഡറിട്ട് വെളുപ്പിച്ചു . പഴമക്കാര് പറയും പോലെ ചത്ത്‌ കിടന്നാലും ചമഞ്ഞു കിടക്കേണ്ടേ . ഒന്നുമില്ലേലും പത്രത്തിലും , ചാനലിലും പടം വരുവാനുള്ളതല്ലേ ?
അയാൾ അയാളുടെ പഴയ മാരുതി ആൾടോയിൽ കയറി . നിരത്തിലുടെ വണ്ടി പായിച്ചു . ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം . ടൌൺ കടന്നു പോയാൽ പിന്നെ തിരക്ക് ഒഴിയും . വൈകുന്നേരം ആയിരിക്കുന്നു . ഏകദേശം ഒരു പതിനാറ് കിലോമീറ്റർ വണ്ടി ഓടികേണ്ടി വരും . അയാൾ അയാൾക്കിഷ്ടപെട്ട പഴയ സൈഗാളിന്റെ CD ഇട്ടു . സൈഗാളിന്റെ ശബ്ദം ' സൊ ജാ രാജകുമാരി , സൊ ജാ ....'
സിഗ്നലിൽ ചുവപ്പുകണ്ട് അയാൾ ബ്രേക്ക്‌ ചവിട്ടി . 180 മിനുട്ട് എന്ന് കാണിക്കുന്ന സിഗ്നൽ സമയം . അത് പതിയെ കുറഞ്ഞു വരുന്നു . ഈ സിഗ്നൽ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഏറിയാൽ ഒരു ഒൻപതു കിലോമീറ്റർ . റോഡ്‌ അത്ര നല്ലതല്ല. അങ്ങോട്ടേക്ക് ഇനി തിരക്കൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല . വികസനത്തിന്റെ മുദ്രവാക്യവുമായി ചിരിച്ചു നില്കുന്ന സ്ഥാനാർത്തിയുടെ മുഖം. ഇടവഴികളും , കയറ്റവും , വളവും , ഇറക്കവുമായി ഉള്ള ഒരു യാത്ര. അല്ലെങ്കിലും ജീവിതം തന്നെ ഇടവഴിയിലുടെയുള്ള യാത്രയല്ലേ ?
മലയാടിവാരത്തിൽ എത്തിയാൽ കുത്തനെയുള്ള കയറ്റമുണ്ട് . . വണ്ടി വലിക്കുവാൻ പാടുപെടും . കഴിഞ്ഞതവണ മെക്കനിക്ക് ടോണി പറഞ്ഞതാ ഈ വണ്ടി മാറ്റുവാൻ . അല്ലേലും ആരേങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അത് കേൾകുന്ന സ്വഭാവം പണ്ടേയില്ലല്ലോ അയാൾക്ക് . അയാൾക്ക് ഒരു സിഗരറ്റു വലിക്കണം എന്ന് തോന്നി . ഡാഷ് ബോർഡിൽ അയാൾ തപ്പി. നാശം സിഗരട്ട് ഇല്ല.
അപ്പോഴാണ് അയാളുടെ കാറിന്റെ ജനാലയിൽ ഒരു മുഖം അയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചത് . അയാൾ ചില്ല് താഴ്ത്തി . അത് ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു . "സാർ" അവൻ കൈ നീട്ടി . സ്കുളിൽ പഠിക്കേണ്ട പ്രായം . ഭിക്ഷാടന മാഫിയയെ കുറിച്ച് അയാൾ തന്നെ ഒരു ഫീച്ചർ എഴുതിയിരുന്നു . അതിലെ ഒരു കണ്നിയവാം . "ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല സാർ , എന്തെങ്കിലും തരണം " . അവൻ ദയനീയ ഭാവത്തിൽ അയാളെ നോക്കി. അയാൾ പോക്കറ്റ് തപ്പി . പിന്നെ ഒരു നുറിന്റെ നോട് അവനു കൊടുത്തു . അവൻ അയാളെ നന്ദിയോടെ നോക്കി.
സിഗ്നൽ തീരുവാറായി എന്ന അറിയിപ്പ് പോലെ അക്കങ്ങൾ കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നു. അയാൾ ഗിയർ മാറ്റി ഫസ്ടിലെക്കിട്ടു . അവൻ അയാൾ കൊടുത്ത രൂപ കൈയിൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അവിടെ തന്നെ നില്പുണ്ടായിരുന്നു . അയാൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി . അവിടെ ദൈന്യത തളംകെട്ടി നിൽക്കുന്നു .ഇതുപോലെ എത്ര കുട്ടികൾ . അയാൾക്ക് അവനൊട് എന്തൊ അലിവുതോന്നി . അയാൾ അവനോടു ചോദിച്ചു " നീ വരുന്ന്നോ എന്റെ കുടെ ."
എങ്ങോട്ട് എന്ന് അവൻ ചോദിച്ചില്ല . "നിന്നെ ഞാൻ സ്കുളിൽ ചേർക്കാം . പഠിപ്പിക്കാം . " അയാൾ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. എന്തിനാണ് അയാൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് ? ആരോടും ഒരു മമതയും തോന്നാത്ത പ്രകൃതം അങ്ങനെ ആയിരുന്നല്ലോ ഇതുവരെ .. എന്നിട്ടും അയാൾ അവനെ നോക്കി വിളിച്ചു .
"വരുന്നോ നീ ." അവൻ അപ്പോഴും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല .
അയാൾ കാറിന്റെ വാതിൽ അവനുവേണ്ടി തുറന്നു കൊടുത്തു . അവൻ മടിയോടെ ആ കാറിൽ കയറി. അയാൾ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു . അവൻ ഭയന്നപോലെ തോന്നി. അയാൾ കണ്ണുകൾ ഒന്നടച്ചു . പിന്നെ ശ്വാസം എടുത്തു . പിറകിൽ നിറുത്താതെ ഹോറൺ മുഴുങ്ങി. അയാൾ ആകാശത്തു തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി. അവ മിന്നി തിളങ്ങുന്നു . പുതിയ ഊർജം അയാളുടെ സിരകളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചപോലെ . പിന്നെ സിഗ്നലിൽ നിന്നും വണ്ടി യു ടേൺ എടുത്തു . നിരത്തിലുടെ ഒഴുകുന്ന വാഹനക്കൂട്ടത്തിൽ ഒന്നായി അയാളുടെ ആൾടോയും അലിഞ്ഞു ചേർന്നു .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ