ആഫ്രിക്കൻ സവന്നയുടെ സമൃദ്ധമായ പച്ചപ്പിനുള്ളിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു കുഗ്രാമത്തിൽ ക്വാഹേരിയും അമാനിയും എന്ന യുവദമ്പതികൾ താമസിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ പ്രണയകഥ അഗാധമായ വാത്സല്യവും അചഞ്ചലമായ പ്രതിബദ്ധതയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു . പക്ഷേ ജീവിതം എപ്പോഴും ശാന്തസുന്ദരമായ പുഴ പോലെ ഒഴുകുകയില്ലല്ലോ . അത് പരീക്ഷണങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും അടയാളപ്പെടുത്തുവാൻ കൂടിയുള്ളതാണല്ലോ .
തനിക്കും തൻറെ പ്രിയപ്പെട്ട അമാനിയ്ക്കും ഒരു ഉജ്ജ്വലമായ ഭാവി കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് വിശ്വസിച്ച്, മികച്ച അവസരങ്ങൾ തേടി നെയ്റോബിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ട ഒരു ഉത്സാഹിയായ യുവാവായിരുന്നു ക്വാഹേരി. എന്നിരുന്നാലും, തിരക്കേറിയ ആ നഗരത്തിലെ ജീവിതം അവരുടെ ഗ്രാമത്തിന്റെ ശാന്തിയിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു . പരമാവധി പരിശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, നഗരത്തിൽ ഒരു ജോലി കണ്ടെത്തുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു ജോലിയാണെന്ന് ക്വാഹേരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
ഒടുവിൽ, ക്വാഹേരി ഒരു സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡായി ഉദ്യോഗം നേടിയെങ്കിലും ഒരു നിർഭാഗ്യകരമായ രാത്രിയിൽ അയാളുടെ സമൃദ്ധിയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങൾ തകർന്നടിഞ്ഞു . ഒരു കൂട്ടം കവർച്ചക്കാരെ ധീരമായി പ്രതിരോധിക്കുന്നതിനിടയിൽ, ക്വാഹേരിക്ക് തലയ്ക്ക് ഗുരുതരമായി അടിയേൽക്കുകയും തുടർന്നുണ്ടായ ആഘാതത്താൽ അയാൾക്ക്ബോധം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ബോധം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായും ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായും മാറി. ക്വാഹേരി ആ നഗരത്തിൽ തന്നെ ഓർമ്മകൾ ഇല്ലാതെ തന്നെ ഒരു വിചിത്രമായ ജീവിതം നയിക്കുകയാണ് ചെയ്തത് . സ്വന്തം പേര് പോലും അയാൾക്ക് ഓർക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല . അവന്റെ ഓർമ്മ വിഖാടിക്കുകയും അവന്റെ ആത്മാവ് തകരുകയും ചെയ്തു. ഒരിക്കൽ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന ജീവിതം ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാതെ വർഷങ്ങളോളംഅയാൾ തന്റെ മുൻസ്വത്വത്തിന്റെ തന്നെ ഒരു നിഴലായ നെയ്റോബിയിലെ തെരുവുകളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുകയായിരുന്നു.
അതേസമയം, ഗ്രാമത്തിൽ അമാനി തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ക്വാഹേരിയുടെ തിരിച്ചുവരവിനായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നു. ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായും ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായും മാറി, എന്നിട്ടും അവനെക്കുറിച്ച് ഒരു സൂചനയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും, അവളുടെ മനസ്സിനെ ബാധിച്ച അനിശ്ചിതത്വവും സംശയത്തിന്റെ മന്ത്രവാദങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ക്വാഹേരി തന്റെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങിവരുമെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ അമാനി ഉറച്ചുനിന്നു.
ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം സ്വർണ്ണ സൂര്യൻ ചക്രവാളത്തിന് താഴെ മുങ്ങി ആകാശത്തിൽ കുങ്കുമവർണങ്ങൾ വീണ്ടും വരച്ചപ്പോൾ, വിധി വീണ്ടും അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇടപെട്ടു. ശക്തമായ മഴയുള്ള ഒരു ദിവസം , മിന്നൽ പിണരിന്റെ ഒരു പാളി അയാളെ തൊട്ടോ തൊട്ടില്ലയോ എന്ന മട്ടിൽ കടന്നു പോയി. മിന്നലിന്റെ ആ ആഘാതത്താൽ അയാൾ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു താഴെ വീണു . മഴത്തുള്ളികൾ അയാളുടെ പഴയ വസ്ത്രത്തിലെ ചെളികൾ കഴുകി കളഞ്ഞു . നേരം വെളുത്തപ്പോൾ ബോധം വന്നപ്പോൾ അയാൾ ഏതോ ആശുപത്രിയിൽ ആയിരുന്നു. അവിടുത്തെ പരിചരണത്തിനിടയിൽ ഏതോ ഒരു ദിവസം തകർന്നതും മുറിവേറ്റ മനസ്സുമായി ക്വാഹേരി തൻ്റെ ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുവരവിനുള്ള പരിചിതമായ പാതയിലേക്ക് ഇടറി വീണു. മറന്നുപോയ ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ ശകലങ്ങൾ പോലെ ഓർമ്മകൾ അയാളിൽ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു, അമാനിയിലേക്കുള്ള മടക്കം ... അതയാൾ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു . ഒരു തിരിച്ചുവരവ് വേണം എന്നുള്ള കണ്ടെത്തൽ അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം . ഇല്ലെങ്കിൽ അയാളുടെ ഉപബോധ മനസിന് അതറിയാമായിരുന്നു.
അയാൾ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു . എന്നാൽ ഗ്രാമത്തിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഭയം അയാളുടെ ഹൃദയത്തിൽ തുളച്ചു കയറി. ഇത്രയും വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷവും അമാനി അയാളെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ ? അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ? അവനോടുള്ള അവളുടെ സ്നേഹം മണലിലെ കാൽപ്പാടുകൾ പോലെ മാഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ?... അയാളുടെ മനസ്സിൽ സമ്മിശ്രമായ ചിന്തകൾ ഉടെലെടുത്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു .
വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടും ഭയം നിറഞ്ഞ ഹൃദയത്തോടും കൂടി ക്വാഹേരി ഒടുവിൽ തന്റെ ഗ്രാമത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിൽ എത്തി. നെയ്റോബിയിലെ അരാജകത്വത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട് വർഷങ്ങൾ ചെലവഴിച്ച ശേഷം ക്വാഹേരി ഒടുവിൽ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ, പ്രതീക്ഷയുടെയും ഭീതിയുടെയും മിശ്രിതം കൊണ്ട് അയാളുടെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . ഇത്രയും കാലം കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇപ്പോൾ അമാനി അയാളെ ഓർക്കുന്നുണ്ടാവുമോ ?
ഗ്രാമത്തിലെ , ഇടുങ്ങിയ പുൽപ്പരപ്പിൽ. കൂടെ നടക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു . അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചക്രവാളത്തിൽ നോക്കി, തന്റെ പ്രിയപെട്ടവൾ അവൾ ഇവിടെ ഉണ്ടാകുമോ? പിന്നിടുന്ന ഓരോ വീഥിയിലും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു . പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അകലെയുള്ള ഒരു സ്ത്രീ രൂപത്തിൽ ഉടക്കി.അങ്ങകലെയായി അവൻ അവളെ കണ്ടു- ഒടിഞ്ഞുവീഴാറായ ഒരു പഴയ അക്കേഷ്യ മരച്ചുവട്ടിൽ അവൾ ഇരിക്കുന്നു . അവളുടെ മുടി ചെളി പുരണ്ടതും ജടപിടിച്ചതും ആയിരിക്കുന്നു . അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ വർഷങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിൽ ജീർണിക്കുകയും മങ്ങുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു
അമാനി, അവൾ ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ എന്നപോലെ മരച്ചുവട്ടിൽ , അവൾ . അയാളുടെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്തിന്റെ കണ്ണുനീർ കൊണ്ട് തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.പ്രതീക്ഷയോടെ തിളങ്ങുന്ന അമാനിയുടെ കണ്ണുകൾ, അപ്പോഴും "ക്വാഹേരി, നീ എവിടെയാണ്?" എന്നവൾ ആവർത്തിച്ചു മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു .നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രണയത്തിനായി കൊതിച്ച വർഷങ്ങളുടെ ഭാരം അവളുടെ ശബ്ദം, ഒരു കുസൃതിച്ചിരി നിറഞ്ഞ അവളുടെ ശബ്ദം മാത്രം, അതിനു മാത്രം ഇപ്പോഴും മാറ്റമില്ല എന്ന് ക്വാഹേരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകവേ, അവളുടെ വേദനകൾ കണ്ട് അവന്റെ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു . ചുടു കണ്ണുനീർ കൈ വിരൽ കൊണ്ട് തൂത്തശേഷം ക്വാഹേരി അവളുടെ അരികിൽ ഓടിയെത്തി. അവന്റെ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് അവളുടെ കൈകളിൽ തൊട്ടു . ആ കൈകൾ അവൻ അമർത്തി അമർത്തി ചുംബിച്ചു .
"ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ട്, അമാനി", വികാര തള്ളൽ കൊണ്ടോ ആവേശം കൊണ്ടോ അയാൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടൽ അനുഭവപെട്ടു . ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ ക്വാഹേരി മന്ത്രിച്ചു. "ഞാനിവിടെയുണ്ട് അമാനി ".
പിന്നെ, അമിതമായ ആശ്വാസത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ഒരു നിമിഷത്തിൽ, അയാൾ അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തു, കാലത്തിന്റെ പരീക്ഷണം സഹിച്ച ആ സ്നേഹത്തിൽ അവരുടെ ആത്മാക്കൾ വീണ്ടും ഒന്നിച്ചു.
എന്നാൽ അവർ പരസ്പരം മുറുകെ പുണർന്നപ്പോൾ , അമാനിയുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ മുഖം തിരിച്ചറിഞ്ഞു , അവളുടെ ഹൃദയം അനിശ്ചിതത്വം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "കവ്ഹേരി, നീ എവിടെയായിരുന്നു?" വികാരങ്ങളാൽ വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു ..
അവളുടെ വേദന കണ്ട് ക്വാഹേരിയുടെ ഹൃദയം തകർന്നു, ഇനി ഒരിക്കലും അവളെ പിരിയുകയില്ല എന്നവൻ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു. " എനിക്ക് തെറ്റിപ്പോയി, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളേ", അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, അവന്റെ ശബ്ദം ഖേദം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "എന്നാൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇവിടെയുണ്ട്, ഇനി ഒരിക്കലും ഞാൻ നിന്നെ ഉപേക്ഷിക്കില്ല".
ക്വാഹേരിയിലുള്ള അവളുടെ വിശ്വാസം അചഞ്ചലമായതിനാൽ "അവൻ വരും", പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ ജീവിക്കുകയായിരുന്നു ഇത്രയും വർഷങ്ങൾ....അവർക്ക് ചുറ്റും തടിച്ചുകൂടിയ ഗ്രാമവാസികൾ പരസ്പരം മന്ത്രിച്ചു, അവരുടെ ശബ്ദങ്ങൾ ആകാംക്ഷയും സംശയവും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "അവൾ എല്ലാ ദിവസവും നിന്നെ ഇവിടെ ഈ വൃക്ഷച്ചുവട്ടിൽ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ", "ക്വാഹേരി തന്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ മടങ്ങിവരുമെന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു ". ഗ്രാമ മുഘ്യൻ പറഞ്ഞു നിറുത്തി ..
അവരുടെ പ്രണയകഥ ജീവിതത്തിലെ കൊടുങ്കാറ്റുകളെ അതിജീവിച്ചു, ഇത് ആഫ്രിക്കയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെയും ശക്തിയുടെ തെളിവാണ്. പ്രതീക്ഷയും സാധ്യതയും നിറഞ്ഞ ഒരു ഭാവിയിലേക്ക് അവർ കൈകോർത്ത് നടന്നപ്പോൾ, എന്ത് വെല്ലുവിളികളാണെങ്കിലും, പ്രണയത്തിന്റെ തകർക്കാനാവാത്ത ബന്ധത്തിൽ ഐക്യത്തോടെ ഒരുമിച്ച് തങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുമെന്ന് ഒരു ഉൾപ്രേരണ അവരിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടുണ്ടായിരിക്കാം .
