ഉറക്കം ഇല്ലാത്ത രാത്രികൾ

ഉറക്കം ഇല്ലാത്ത രാത്രികൾ , നക്ഷത്രങ്ങളും മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു,
ഒരു കാലത്ത് സ്നേഹം നിഴലാക്കിയ ഈ ചുവരുകൾ മാത്രം സാക്ഷ്യം.
വാനം വിപുലം, നിശ്ശബ്ദത അലയടിക്കുന്നു രാവിൽ 
ഒരു കാലത്ത് പൂത്തുലഞ്ഞ ഹൃദയം ഇപ്പോൾ ഇരുൾമൂടിയ വേളയിൽ .

അവൾ എന്റെ അരികിൽ , പക്ഷേ അകലെ തന്നെ,
സ്നേഹത്തിൻ്റെയും സാന്ത്വനത്തിന്റെയും ഒരു സ്പർശമില്ലാതെ.
ഒരിക്കൽ ചൂടുണ്ടായിരുന്ന കണ്ണുകൾ ഇന്ന് ശീതളവും അനാസക്തവുമാണ്,
ഒരു പരിചരണംപോലും ദൂരെയായി മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു 

രാത്രികൾ നീളുന്നു, ആത്മാവിന്റെ ദാഹം  കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു,
നിശ്ശബ്ദതയുടെ ആന്തരിക യുദ്ധം എന്നിൽ തന്നെ.
ഓർത്തിരിക്കുവാൻ ഇനി സ്വപ്നങ്ങളുമില്ല, വിളിക്കാൻ ആരുമില്ല,
തുടരുന്ന ചിന്തകൾ മാത്രം — 

കരയുന്ന ഇരുട്ടിലേക്ക് എൻ വഴിത്തെളിയുന്നു,
അവസാനമായ ഉറക്കം അതിൽ തേടി.
ആസന്നമായി എന്ന അറിവിനാൽ  
ആകാശത്തിന്റെ കീഴിൽ പതുക്കെ എൻ കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കുന്നു .

തുണയില്ലാതെ ഒരു ലോകത്തു ഞാൻ ആരെ കാത്തിരിക്കണം 
എന്തിനാണ് ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഈ ശ്വാസം വഹിക്കുന്നത്?
സ്നേഹം പോയ് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു , പ്രകാശംമാഞ്ഞിരിക്കുന്നു 
ഇനി വീണ്ടും കണ്ണടയ്ക്കാൻ ഇനി ഉണരാതിരിക്കുവാൻ