നീയില്ലാത്തൊരോണം

നീയില്ലാത്തൊരോണം 

ഓണനിലാവിൻ തോണിയിലേറി  

ഓർമ്മകൾ തുഴയുമ്പോൾ ....

പൂക്കളിറുത്തും ..   കോടിയുടുത്തും ..  

ആർത്തു നടന്നൊരു കാലം ..ഞാൻ 

ഓമനേ നിന്നയിന്നോർത്തു പോയി ....

കാവിലേ പൂരത്തിൻ കതിന മുഴങ്ങുമ്പോൾ 

കണ്മണി ചെവി പൊത്തി നീ നിൽപ്പു 

കൈവിരൽത്തുമ്പിനാൽ ചേർന്നു നടന്നൊരു 

ഇടവഴിയോരങ്ങൾ ഓർത്തുപോയി  .. ഞാൻ 

ഓമനേ നിന്നയിന്നോർത്തു പോയി ....

തൈമാവിൻ ചോട്ടിലേ മാമ്പഴം വീഴുമ്പോൾ 

ഓടിയെടുത്തു നുണഞ്ഞ കാലം ..

ഓർമ്മകൾ ആവോളം തന്നിട്ടു നീയന്ന് ..

ഓടിമറഞ്ഞങ്ങു പോയതെന്തേ ....

പൂക്കളമിട്ടു നടക്കുന്ന  പ്രായത്തിൽ പ്രായത്തിൽ 

കുഞ്ഞനുജത്തി നീ പൊയ്മറഞ്ഞു ..

ഓണമിങ്ങെത്തുമ്പോൾ മിഴി നനയുന്നു 

നീയില്ലാത്തൊരു തിരുവോണം 

എന്നും വിങ്ങുന്ന ഓർമയിൽ തിരുവോണം 

ഓണനിലാവിൻ തോണിയിലേറി  

ഓർമ്മകൾ തുഴയുമ്പോൾ ....

പൂക്കളിറുത്തും ..   കോടിയുടുത്തും ..  

ആർത്തു നടന്നൊരു കാലം ..ഞാൻ 

ഓമനേ നിന്നയിന്നോർത്തു പോയി ....

 

ഒരു ആഫ്രിക്കൻ നാടോടി കഥ

ആഫ്രിക്കൻ സവന്നയുടെ സമൃദ്ധമായ പച്ചപ്പിനുള്ളിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു കുഗ്രാമത്തിൽ  ക്വാഹേരിയും അമാനിയും എന്ന യുവദമ്പതികൾ താമസിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ പ്രണയകഥ അഗാധമായ വാത്സല്യവും അചഞ്ചലമായ പ്രതിബദ്ധതയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു . പക്ഷേ ജീവിതം എപ്പോഴും  ശാന്തസുന്ദരമായ പുഴ പോലെ ഒഴുകുകയില്ലല്ലോ . അത് പരീക്ഷണങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും അടയാളപ്പെടുത്തുവാൻ കൂടിയുള്ളതാണല്ലോ .

തനിക്കും തൻറെ പ്രിയപ്പെട്ട അമാനിയ്ക്കും ഒരു ഉജ്ജ്വലമായ ഭാവി കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് വിശ്വസിച്ച്, മികച്ച അവസരങ്ങൾ തേടി നെയ്റോബിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ട ഒരു ഉത്സാഹിയായ യുവാവായിരുന്നു  ക്വാഹേരി. എന്നിരുന്നാലും, തിരക്കേറിയ  ആ നഗരത്തിലെ ജീവിതം അവരുടെ ഗ്രാമത്തിന്റെ ശാന്തിയിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു .   പരമാവധി പരിശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും,  നഗരത്തിൽ ഒരു ജോലി കണ്ടെത്തുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു ജോലിയാണെന്ന്  ക്വാഹേരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു .

ഒടുവിൽ, ക്വാഹേരി ഒരു സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡായി ഉദ്യോഗം  നേടിയെങ്കിലും ഒരു നിർഭാഗ്യകരമായ രാത്രിയിൽ അയാളുടെ  സമൃദ്ധിയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങൾ തകർന്നടിഞ്ഞു . ഒരു കൂട്ടം കവർച്ചക്കാരെ ധീരമായി പ്രതിരോധിക്കുന്നതിനിടയിൽ, ക്വാഹേരിക്ക് തലയ്ക്ക് ഗുരുതരമായി അടിയേൽക്കുകയും തുടർന്നുണ്ടായ ആഘാതത്താൽ  അയാൾക്ക്ബോധം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

ബോധം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ  ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായും ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായും മാറി. ക്വാഹേരി  ആ നഗരത്തിൽ തന്നെ ഓർമ്മകൾ  ഇല്ലാതെ തന്നെ  ഒരു വിചിത്രമായ  ജീവിതം നയിക്കുകയാണ് ചെയ്തത് . സ്വന്തം  പേര് പോലും അയാൾക്ക് ഓർക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല . അവന്റെ ഓർമ്മ വിഖാടിക്കുകയും അവന്റെ ആത്മാവ് തകരുകയും ചെയ്തു. ഒരിക്കൽ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന  ജീവിതം ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാതെ വർഷങ്ങളോളംഅയാൾ  തന്റെ മുൻസ്വത്വത്തിന്റെ  തന്നെ ഒരു നിഴലായ നെയ്റോബിയിലെ തെരുവുകളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുകയായിരുന്നു.

അതേസമയം, ഗ്രാമത്തിൽ  അമാനി തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ക്വാഹേരിയുടെ തിരിച്ചുവരവിനായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നു. ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായും ആഴ്ചകൾ മാസങ്ങളായും മാറി, എന്നിട്ടും അവനെക്കുറിച്ച് ഒരു സൂചനയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും, അവളുടെ മനസ്സിനെ ബാധിച്ച അനിശ്ചിതത്വവും സംശയത്തിന്റെ മന്ത്രവാദങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ക്വാഹേരി തന്റെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങിവരുമെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ അമാനി ഉറച്ചുനിന്നു.

ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം   സ്വർണ്ണ സൂര്യൻ ചക്രവാളത്തിന് താഴെ മുങ്ങി ആകാശത്തിൽ കുങ്കുമവർണങ്ങൾ വീണ്ടും   വരച്ചപ്പോൾ, വിധി വീണ്ടും അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ  ഇടപെട്ടു. ശക്തമായ മഴയുള്ള ഒരു ദിവസം , മിന്നൽ പിണരിന്റെ ഒരു പാളി അയാളെ  തൊട്ടോ തൊട്ടില്ലയോ എന്ന മട്ടിൽ കടന്നു പോയി.  മിന്നലിന്റെ ആ ആഘാതത്താൽ അയാൾ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു  താഴെ വീണു . മഴത്തുള്ളികൾ അയാളുടെ പഴയ വസ്ത്രത്തിലെ ചെളികൾ കഴുകി കളഞ്ഞു .  നേരം വെളുത്തപ്പോൾ ബോധം വന്നപ്പോൾ  അയാൾ ഏതോ ആശുപത്രിയിൽ ആയിരുന്നു. അവിടുത്തെ പരിചരണത്തിനിടയിൽ  ഏതോ ഒരു ദിവസം  തകർന്നതും മുറിവേറ്റ മനസ്സുമായി  ക്വാഹേരി തൻ്റെ ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചുവരവിനുള്ള പരിചിതമായ പാതയിലേക്ക്  ഇടറി വീണു. മറന്നുപോയ ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ ശകലങ്ങൾ പോലെ ഓർമ്മകൾ അയാളിൽ  വീണ്ടും നിറഞ്ഞു, അമാനിയിലേക്കുള്ള മടക്കം ...  അതയാൾ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു .  ഒരു തിരിച്ചുവരവ് വേണം  എന്നുള്ള കണ്ടെത്തൽ    അയാളുടെ  മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം . ഇല്ലെങ്കിൽ അയാളുടെ ഉപബോധ മനസിന് അതറിയാമായിരുന്നു.

അയാൾ   ഗ്രാമത്തിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു . എന്നാൽ ഗ്രാമത്തിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഭയം അയാളുടെ  ഹൃദയത്തിൽ തുളച്ചു കയറി. ഇത്രയും വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷവും അമാനി അയാളെ  കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ ? അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ?  അവനോടുള്ള അവളുടെ സ്നേഹം മണലിലെ കാൽപ്പാടുകൾ പോലെ മാഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ?...  അയാളുടെ മനസ്സിൽ സമ്മിശ്രമായ ചിന്തകൾ ഉടെലെടുത്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു .   

വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടും ഭയം നിറഞ്ഞ ഹൃദയത്തോടും കൂടി ക്വാഹേരി ഒടുവിൽ തന്റെ  ഗ്രാമത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിൽ എത്തി. നെയ്റോബിയിലെ അരാജകത്വത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട് വർഷങ്ങൾ ചെലവഴിച്ച ശേഷം ക്വാഹേരി ഒടുവിൽ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ, പ്രതീക്ഷയുടെയും ഭീതിയുടെയും മിശ്രിതം കൊണ്ട് അയാളുടെ  ഹൃദയം മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . ഇത്രയും കാലം കഴിഞ്ഞില്ലേ  ഇപ്പോൾ  അമാനി അയാളെ ഓർക്കുന്നുണ്ടാവുമോ ? 

ഗ്രാമത്തിലെ , ഇടുങ്ങിയ പുൽപ്പരപ്പിൽ. കൂടെ  നടക്കുമ്പോൾ  അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു .  അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചക്രവാളത്തിൽ നോക്കി, തന്റെ പ്രിയപെട്ടവൾ  അവൾ ഇവിടെ ഉണ്ടാകുമോ? പിന്നിടുന്ന ഓരോ വീഥിയിലും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു . പെട്ടെന്ന്  അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അകലെയുള്ള ഒരു സ്ത്രീ രൂപത്തിൽ ഉടക്കി.അങ്ങകലെയായി അവൻ അവളെ കണ്ടു- ഒടിഞ്ഞുവീഴാറായ ഒരു പഴയ   അക്കേഷ്യ മരച്ചുവട്ടിൽ  അവൾ ഇരിക്കുന്നു . അവളുടെ മുടി ചെളി പുരണ്ടതും  ജടപിടിച്ചതും ആയിരിക്കുന്നു . അവളുടെ  വസ്ത്രങ്ങൾ വർഷങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിൽ ജീർണിക്കുകയും മങ്ങുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു 

 അമാനി,  അവൾ ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ എന്നപോലെ  മരച്ചുവട്ടിൽ ,   അവൾ .  അയാളുടെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്തിന്റെ കണ്ണുനീർ കൊണ്ട് തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.പ്രതീക്ഷയോടെ തിളങ്ങുന്ന അമാനിയുടെ കണ്ണുകൾ,  അപ്പോഴും "ക്വാഹേരി, നീ എവിടെയാണ്?"  എന്നവൾ ആവർത്തിച്ചു മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു .നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രണയത്തിനായി കൊതിച്ച വർഷങ്ങളുടെ ഭാരം അവളുടെ ശബ്ദം, ഒരു കുസൃതിച്ചിരി  നിറഞ്ഞ അവളുടെ ശബ്ദം മാത്രം, അതിനു മാത്രം ഇപ്പോഴും മാറ്റമില്ല എന്ന്  ക്വാഹേരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു .

കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകവേ, അവളുടെ വേദനകൾ  കണ്ട്  അവന്റെ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു . ചുടു കണ്ണുനീർ കൈ വിരൽ കൊണ്ട്  തൂത്തശേഷം ക്വാഹേരി അവളുടെ അരികിൽ ഓടിയെത്തി. അവന്റെ വിറയ്ക്കുന്ന  കൈകൾ കൊണ്ട്   അവളുടെ കൈകളിൽ തൊട്ടു . ആ കൈകൾ അവൻ അമർത്തി അമർത്തി ചുംബിച്ചു .  

"ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ട്, അമാനി", വികാര തള്ളൽ കൊണ്ടോ ആവേശം കൊണ്ടോ  അയാൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടൽ അനുഭവപെട്ടു . ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ  ക്വാഹേരി മന്ത്രിച്ചു. "ഞാനിവിടെയുണ്ട് അമാനി ".

പിന്നെ, അമിതമായ ആശ്വാസത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ഒരു നിമിഷത്തിൽ, അയാൾ അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തു, കാലത്തിന്റെ പരീക്ഷണം സഹിച്ച ആ സ്നേഹത്തിൽ അവരുടെ ആത്മാക്കൾ വീണ്ടും ഒന്നിച്ചു.

എന്നാൽ അവർ പരസ്പരം മുറുകെ പുണർന്നപ്പോൾ , അമാനിയുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ മുഖം തിരിച്ചറിഞ്ഞു , അവളുടെ ഹൃദയം അനിശ്ചിതത്വം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "കവ്ഹേരി, നീ എവിടെയായിരുന്നു?" വികാരങ്ങളാൽ വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു ..

അവളുടെ വേദന കണ്ട് ക്വാഹേരിയുടെ ഹൃദയം തകർന്നു, ഇനി ഒരിക്കലും അവളെ പിരിയുകയില്ല എന്നവൻ  പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു. " എനിക്ക് തെറ്റിപ്പോയി, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളേ", അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, അവന്റെ ശബ്ദം ഖേദം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "എന്നാൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇവിടെയുണ്ട്, ഇനി ഒരിക്കലും ഞാൻ നിന്നെ  ഉപേക്ഷിക്കില്ല".

 ക്വാഹേരിയിലുള്ള അവളുടെ വിശ്വാസം അചഞ്ചലമായതിനാൽ  "അവൻ വരും", പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ ജീവിക്കുകയായിരുന്നു ഇത്രയും വർഷങ്ങൾ....അവർക്ക് ചുറ്റും തടിച്ചുകൂടിയ ഗ്രാമവാസികൾ പരസ്പരം മന്ത്രിച്ചു, അവരുടെ ശബ്ദങ്ങൾ ആകാംക്ഷയും  സംശയവും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. "അവൾ എല്ലാ ദിവസവും നിന്നെ  ഇവിടെ ഈ വൃക്ഷച്ചുവട്ടിൽ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ",  "ക്വാഹേരി തന്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ  മടങ്ങിവരുമെന്ന് അവൾക്ക്  ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു ".   ഗ്രാമ മുഘ്യൻ  പറഞ്ഞു നിറുത്തി ..

അവരുടെ പ്രണയകഥ ജീവിതത്തിലെ കൊടുങ്കാറ്റുകളെ അതിജീവിച്ചു, ഇത് ആഫ്രിക്കയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെയും  ശക്തിയുടെ തെളിവാണ്. പ്രതീക്ഷയും സാധ്യതയും നിറഞ്ഞ ഒരു ഭാവിയിലേക്ക് അവർ കൈകോർത്ത് നടന്നപ്പോൾ, എന്ത് വെല്ലുവിളികളാണെങ്കിലും, പ്രണയത്തിന്റെ തകർക്കാനാവാത്ത ബന്ധത്തിൽ ഐക്യത്തോടെ  ഒരുമിച്ച്  തങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുമെന്ന്  ഒരു ഉൾപ്രേരണ അവരിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടുണ്ടായിരിക്കാം .  

എന്റെ ഓൺസൈറ്റ് യാത്ര

ദൈവമേ ഒരു ഓൺ-സൈറ്റ്..

ദൈവമേ ഒരു ഓൺ-സൈറ്റ് മാത്രം....

ഇത് എന്റെ ദൈനംദിന പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു.

ഐടി ഇൻഡസ്ട്രിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന എനിക്ക് ബാഗ് നിറയെ കായവറുത്തതും  അച്ചാറുകളും 'അമ്മ പൊടിപ്പിച്ച തന്ന മസാല കൂട്ടുകളുമായി ഹീത്രൂവിലോ ജെഎഫ്‌കെയിലോ ഇറങ്ങാനും ട്രാഫൽഗർ സ്‌ക്വയറിലെ ടൈംസ് സ്‌ക്വയറിലോ   അല്ലെങ്കിൽ. സ്റ്റാച്ചു ഓഫ് ലിബർട്ടി ക്കു മുമ്പിൽ നിന്നോ വിക്റ്ററി ചിഹ്നത്തോടെ കൈ വിരൽ ഉയർത്തി ഫോട്ടോ  ക്ലിക്ക് ചെയ്യണം എന്നുള്ള  അതീവമായ അത്യാഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു.പിന്നെ ഈ ഫോട്ടോസ് എല്ലാം  ഫേസ്ബുക്കിൽ ഇട്ടിട്ടു ലൈക് വാരിക്കൂട്ടുവാനും ഉള്ള തീവൃമായ  ആഗ്രഹം ഏതു  IT കോൺസൾടറ്റിനെ  പോലെ എന്നിലും ഉണ്ടായിരുന്നു 

"ഹേയ് , ക്യാൻ  യു കം റ്റു മൈ ക്യാബിൻ " . എപ്പോഴും  വിളിക്കുന്ന പോലെ ബോസ്  എന്നെ അങ്ങേരുടെ ക്യാബിനിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു . നോട്ട്ബുക്കും , പേനയുമായി അങ്ങേരുടെ മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ എന്റെ മനസിലുള്ള ചിന്ത ഇങ്ങേരു ഇനി എന്ത് പണ്ടാരം ആണ് പറയുവാൻ പോകുന്നത് എന്നായിരുന്നു . കസ്റ്റമർ കംപ്ലൈന്റ്സ് ഒരുപാട് ഉണ്ട് . അതൊന്നും തീർത്തു കൊടുക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല . കഴിഞ്ഞ മാനേജ്‌മന്റ് മീറ്റിംഗിലും അങ്ങേരു കുറെ തൊള്ള തുറന്നതാണ് . ഇനിയിപ്പോ എന്ത് ദുരന്തം ആണോ വരുവാൻ പോകുന്നത് 

ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച  വൈകുന്നേരം എന്റെ ബോസിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള ഒരു കോളോടെ ഓൺസൈറ്റിന് വേണ്ടിയുള്ള എന്റെ പ്രാർത്ഥന  സഭലമായി എന്നു പറയാം 'നിങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നതില് ക്ഷമിക്കണം. നിങ്ങൾ ഉടൻ വിദേശയാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കാൻ ആണ്നി  ഞാൻ നിങ്ങളെ വിളിപ്പിച്ചത്.  വളരെ. ഭവ്യതയോടെ എന്റെ ബോസ് എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു ? '

മനസ്സിൽ ലഡ്ഡു പൊട്ടി മോനെ എന്ന് പറഞ്ഞ സിൽമാ ഡയലോഗ് ശരിക്കും ഞാൻ അനുഭവിച്ചു .

'അതെ...'   ഞാൻ  അങ്ങേരുടെ വാചകം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന് മുമ്പ്   തന്നെ എന്റെ മനസ്  മറുപടി പറഞ്ഞു.

‘ശമ്പളം ക്രെഡിറ്റ് ചെയ്തു ’ എന്നല്ലാതെ, എന്റെ കരിയറിൽ ഇതുവരെ കേട്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മികച്ച  വാചകമാണ്  ബോസിന്റെ നാവിൻ തുമ്പിൽ നിന്നും മുത്തുമണികൾ പോലെ അടർന്നു വീണത് "  ഇത്രയും നിഷ്കളങ്കനായ  എന്റെ ബോസിനെ ആണല്ലോ ഞാൻ എന്റെ പുഴുത്ത നാവു കൊണ്ട് പുലയാട്ടിയതു  എന്നോർത്തപ്പോൾ എനിക്ക് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി .

"യായ്.... 'ലവ് യു...  "   ഇപ്പോൾ  യൂ . എസ്  ഷിക്കാഗോയിലെ എന്റെ ആദ്യ വസന്തം' പോലെയുള്ള സ്റ്റാറ്റസ് തയ്യാറാക്കാൻ  ഇനി എനിക്കും കഴിയും. ഞാൻ അഭിമാനത്തോടെ മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടു ..

തലയുയർത്തിപ്പിടിച്ച് തന്നെ  ഞാൻ പിറ്റേന്ന് ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു.

പിറ്റേന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ബോസ് പറഞ്ഞു , നിന്റെ യാത്ര പദ്ധതികൾ  ശരിയാക്കുവാൻ  ഹ്യൂമൻ റിസോർസ്  മാനേജർ. ഡാലിയ തോമസിനെ  കോൺടാക്ട്  ചെയ്യൂ .  

‘വിസ കിട്ടുന്നത് അത്ര എളുപ്പമാണോ?’ ഞാൻ ചോദിച്ചു 

‘ശ്രീ ലങ്കൻ വിസ ഓൺ അറൈവൽ ആണ്. ടിക്കറ് മാത്രമേ ആവശ്യം ഉള്ളു .’ അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞു.

ശ്രീലങ്ക 

ശ്രീ ലങ്ക ??

ഏത് രാജ്യത്തിനുവേണ്ടിയാണെന്ന് ചോദിക്കാതെ തന്നെ ഞാൻ യാത്രയ്ക്ക് സമ്മതിച്ചുവെന്ന തിരിച്ചറിവ് എന്നിൽ അപ്പോൾ മാത്രമാണ് ഉദിച്ചത് .  ഓൺസൈറ്റിൽ പോകാൻ ഞാൻ  എത്രമാത്രം ആഗ്രഹിച്ചു . കാത്തു  കാത്തിരുന്ന ശേഷം കയ്യിൽ കിട്ടിയത് ശ്രീലങ്കൻ ട്രിപ്പ് ആണല്ലോ 

 ഹോ   ശ്രീലങ്ക ?????  കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഓക്കാനം  വരുന്ന പോലെ ...

ഒത്തിരി ചർച്ചകൾക്കും സംവാദങ്ങൾക്കും ആലോചനകൾക്കും ഒടുവിൽ.......... ശ്രീലങ്കൻ യാത്രയ്ക്ക് സമ്മതിക്കാൻ ഞാൻ നിർബന്ധിതനായി. ശ്രീലങ്ക എങ്കിൽ ശ്രീലങ്ക .

ഞാൻ യാത്ര ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ പട്ടിക ദൈവത്തിന് മുന്നേ നൽകേണ്ടതായിരുന്നുവെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. എന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ വളരെ സാധാരണമായിരുന്നു.

ലോക ഭൂപടത്തിൽ ഈ ശ്രീലങ്ക  എവിടെയാണ്?? അതിന്റെ മൂലധനം എന്താണ്?  അത്രക്കൊന്നും പോകേണ്ട എന്നെനിക്കറിയാം . വേണമെങ്കിൽ രാമേശ്വരത്തും നിന്ന് ഒരു ബോട്ട് പിടിച്ചാൽ എത്തുവാൻ കഴിയുന്ന രാജ്യം ആണ് .  കുറെ പാണ്ടികളും , സിംഹളന്മാരും , പിന്നെ തമിഴ് പുലികളും ഉള്ള രാവണന്റെ പുരാതന സാമ്രാജ്യം . രാമനുപോലും  വേണ്ട എന്ന് തോന്നി ഈ ഭാരതം അതിൽ ശ്രേഷ്ഠമാണ്  എന്ന് പറഞ്ഞു  പുള്ളിക്കാരൻ പോലും കൈവിട്ട രാജ്യം അല്ലെ ...

"അങ്ങനെയുള്ള ഒരു രാജ്യത്തേക്ക് പോവുക എന്നാൽ "   എന്തും വരട്ടെ ശ്രീ ലങ്ക എങ്കിൽ ശ്രീലങ്ക 

അങ്ങനെ എന്റെ എല്ലാ  ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം കണ്ടെത്തുന്നതിന് മുമ്പ് ശ്രീ ലങ്കൻ എയർലൈൻസിന്റെ   വിമാനം കൊളംബോ ഇന്റർനാഷ്ണൽ  എയർപോർട്ടിൽ പതിയെ ലാൻഡ് ചെയ്തു .

എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ ഘട്ടം അങ്ങനെ സംഭവിച്ചത് ഞാൻ ശ്രീലങ്കയിൽ ആയിരുന്നപ്പോഴാണ്. എന്റെ പേഴ്സിൽ എപ്പോഴും പതിനായിരം രൂപയിൽ അധികം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുമോ .  എനിക്കറിയാം നിങ്ങള്ക്ക് വിശ്വസിക്കുവാൻ പ്രയാസം ആണെന്ന് .  ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്നു വിശ്വസിക്കുവാൻ അത്രയ്ക്കും വലിയ മനകണക്കൊന്നും വേണ്ട . വെറുതെ ഗൂഗിളിൽ തപ്പിയാൽ മതി ഇന്ത്യൻ രൂപയുടെ നാലിരട്ടിയോളം വരും ശ്രീ ലാണ് ലങ്കൻ രൂപയുടെ മൂല്യം .

ഡി മോണിറ്റൈസേഷൻ? രൂപയുടെ ചാഞ്ചാട്ടം നിങ്ങളെ ആശങ്കപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടോ? 1 USD നിങ്ങൾക്ക് ഒരുപിടി 325 ശ്രീ ലങ്കൻ  റുപ്പി  നൽകും. ഞാൻ സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ അത് ഏകദേശം 290  ആയിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ പക്കൽ 1000 , 2000, മുതൽ 5000  എന്നിവയുടെ കറൻസി നോട്ടുകൾ അവിടെ ഉണ്ട്. മാർക്കറ്റിലേക്കുള്ള ഒരു യാത്രയ്ക്ക് നിങ്ങൾക്ക് 25000 രൂപ ചിലവാകും, ടാക്സി ചാർജ് 5000 മുതൽ ആയിരിക്കും. 50 000  രൂപാ വിലയുള്ള പണം ഞാൻ ഒറ്റക്കൈയിൽ പിടിച്ച് സമ്പന്നനായി  നടക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ സമ്പന്നൻ   ആണെന്ന്തോ തോന്നൽ ഉളവാവില്ലേ ?

എന്റെ ക്ലയന്റ്  വിയറ്റ്‌നാം  ക്ലയന്റ്ആയിരുന്നു . അവരുടെ ഓഫീസിൽ  എന്റെ ആദ്യ ദിവസം, ഞാൻ എങ്ങനെ  ജോലി ചെയുവാൻ  മനസ്കൊണ്ട്   ആഗ്രഹിച്ച ഇടമാണ് ഈ ഓഫീസ്  എന്നെനിക്കുതോന്നൽ  ഉണ്ടാക്കുവാൻ ആ ഒരു സമയം മാത്രം മതിയായിരുന്നു . അതെ... ഞാൻ 12.40-ന് ക്ലയന്റ് ഓഫീസിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ അവരവരുടെ മേശയിൽ  തലവയ്ച്ച ചിലർ ഉറങ്ങുന്നത് കണ്ടു. കൊള്ളാം.. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള എല്ലാവർക്കും ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം കൺപോളകൾ  അടയുന്നതായ ആഗോള പ്രശ്‌നമുണ്ട്. അടുത്ത മുറിയിലേക്ക്അ പോയപ്പോൾ  ലൈറ്റ് എല്ലാം അണച്ച്   ആളുകൾ ഉറങ്ങുന്നു . അബദ്ധത്തിൽ ഒരു ഡോർമിറ്ററിയിൽ കയറിയോ എന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു!

അവരുടെ ഉച്ചഭക്ഷണ സമയം 12.00 മുതൽ 2.00 വരെയാണെന്നും ആ സമയത്ത് അവർക്ക് ഔദ്യോഗികമായി ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമെന്നും പിന്നീട് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. ഈ ഉച്ചയുറക്കം ഉൽപ്പാദനക്ഷമത വർധിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടിയുള്ളതാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഈ ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ടു ഞ്ഞാൻ ഞാൻ എന്റെ ക്ലയന്റുമായി പൂർണ്ണമായും പ്രണയത്തിലായി.

എനിക്ക് ഈ ഉൽപ്പാദനക്ഷമത ഘടകം അറിയാമായിരുന്നതുമുതൽ, ഞാൻ അത് ഇപ്പോഴും പറ്റുമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ  പിന്തുടരുന്നു,  പക്ഷേ അനൗദ്യോഗികമായി .ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില  ഓപ്പറേറ്റർമാരിൽ ഒരാൾ 'ഹേലാ ബൊജോൺ '  എന്ന മനോഹരമായ സ്ഥലത്തേക്ക് എന്നെ  ഉച്ച  ഭക്ഷണത്തിനായി കൊണ്ടുപോയി .  അയാളുടെ പേര് "മീഞ്ച". എന്നായിരുന്നു .

ഉച്ചഭക്ഷണ സമയത്ത്,  അവർ എനിക്ക്.  'കിരിബാത്'  എന്നുള്ള ശ്രീലങ്കൻ വിഭവം കൊണ്ട് വന്നു . ചോറും ,   ചെമ്മീനും ചേർന്ന്ഒ ഭക്ഷണം . ഞാൻ ഒരു സസ്യാഹാരിയായതിനാൽ അവരോട് ആ   ഭക്ഷണം വേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞു .   അങ്ങേർക്ക് 'വെജിറ്റേറിയൻ ' എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ  അത്ഭുതം .

പുള്ളി ചോദിച്ചു  “വെജിറ്റേറിയൻ ?? .   ഏതോ അന്യഗ്രഹ ജീവിയാണോ എന്ന് മൂപ്പര് സംശയിച്ചു 

ഞാൻ പച്ചക്കറികളും പഴങ്ങളും മാത്രമേ കഴിക്കൂ. 

മീഞ്ച   എന്നെ വേറൊരു സ്പീഷിസായി നോക്കി കണ്ടു .  പിന്നെ അയാൾ അവരോട് എന്തോ പറഞ്ഞു . ഉച്ചയൂണിന് ഒരു ഫുൾ വെട്ടാത്ത കാബേജ് തന്നു. പിന്നെ ഒരു പ്ളേറ്റിൽ കുറച്ചു പച്ചരി ചോറും കുറച്ചു  കടലക്കറിയും  !!

ഇതിനിടയിൽ.  ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു . എന്റെ പ്രോജെക്ട കഴിയാറായി . ഇത്രയും നാളും ഭാര്യയെ പിരിഞ്ഞിരുന്നതല്ലേ . അവൾക്കു ഒരു സമ്മാനം വാങ്ങിയില്ലെങ്കിലോ . അങ്ങനെ ഞാൻ അവിടുത്തെ "പെറ്റ മാർക്കറ്റ് " എന്ന  പ്രശസ്ത  മാർക്കറ്റിൽ  കറങ്ങി നടന്നു . ഒരു ബാഗ് പോലും. മേടിച്ചു കൊണ്ടുപോയില്ലെങ്കിൽ അവൾ എന്നെ വീട്ടിൽ കയറ്റിയില്ലെങ്കിലോ എന്നു  ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു .   ശ്രീ ലങ്കയിലെ  പ്രശസ്തമായ നൈറ്റ് മാർക്കറ്റിൽ ഞാൻ അതിനായി പ്രവേശിച്ചു. ഞാൻ  ഒരു ഹാൻഡ് ബാഗ് കണ്ടു, എനിക്കറിയാവുന്ന മലയാളത്തിലും തമിഴിലും ഞാൻ അതിന്റെ വില ചോദിച്ചു

ഒന്നും മനസിലാകാത്തതിനാൽ  ഞാൻ മൊബൈൽ എടുത്ത് “തുക?” എന്ന് ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

കടയുടമ അവളുടെ മൊബൈലിൽ  25000  ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

ഞാൻ 5,000 തിരികെ ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

അവൾ തല കുലുക്കി അളവ് കുറച്ചു. ഞാൻ തല കുലുക്കി തുക അൽപ്പം കൂട്ടി. നിരവധി ഇടപെടലുകൾക്ക് ശേഷം, ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ 13,000  -ലേക്ക് തലയാട്ടി.

അതിനാൽ, വിലപേശലിന് വാക്കുകൾ ആവശ്യമില്ലെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, ഭാഷ അറിയില്ലെങ്കിലും ഒരു ഇന്ത്യക്കാരന് വിലപേശാൻ കഴിയും.

എന്നെ ഓൺസൈറ്റ് അയച്ചതിന് എന്റെ ബോസിന് ഒരു സമ്മാനവും ലഭിച്ചു. റൈസ് വൈനിൽ  ചേർത്തുണ്ടാക്കിയ വൈൻ ‘സ്‌നേക്ക് വൈൻ’ എന്ന ഒരു കുപ്പി ഞാൻ ബോസിന് കൊടുത്തു . 

ഇപ്പോൾ  എന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ വളരെ വ്യക്തമാണ്.

ദൈവമേ ഒരു ഓൺസൈറ്റ് മാത്രം മതി....അമേരിക്ക, യുകെ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, കാനഡ

"ജീവിതം വെല്ലുവിളികളുടെ ഒരു പരമ്പരയാണ്, എന്റെ കുട്ടി,"  എന്റെ മനസിലുള്ള ഗുരുജി എന്നോട്  തന്നെ പറഞ്ഞു .  പരിശ്രമിക്കൂ  "എന്നാൽ അവയെ മറികടക്കാനുള്ള ശക്തി നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം സഭലമാകട്ടെ "

അതുകൊണ്ടു ഞാൻ ഇപ്പോഴും കാത്തിരിക്കുന്നു ... പക്ഷെ ഇപ്പോൾ എന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ സുവ്യക്തമാണ് .   ഇനി ഒരു അബദ്ധം പറ്റരുതല്ലോ ..

"മസായി ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ: മാരയുടെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു സഞ്ചാരിയുടെ കഥ."

ആഫ്രിക്കയിലെ ഏറ്റവും വലിയ വന്യജീവി സങ്കേതങ്ങളിലൊന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന   മസായ് മാര കാണണം എന്നുള്ള ആഗ്രഹം കെനിയയിൽ വന്നപ്പോൾ തൊട്ടു തുടങ്ങിയതാണ്. കാപ്പിരികളുടെ നാട്ടിൽ എന്നുള്ള എസ്. കെ. പൊറ്റക്കാടിന്റെ പുസ്തകം  വായിച്ചപ്പോൾ മുതൽ ആഫ്രിക്ക മനസ്സിൽ  കുടിയേറിയതാണ്. സിംഹങ്ങൾ, കാട്ടുപോത്തുകൾ, ചീറ്റകൾ, കാണ്ടാമൃഗങ്ങൾ, ആനകൾ എന്നിവയുടെ അസാധാരണമായ വിഹാരകേന്ദ്രമാണല്ലോ മസായിമാരാ . കൂടാതെ സീബ്ര,  ഗസൽസ് , വിൽഡ് ‌ബീസ്റ്   എന്നിവയുടെ വാർഷിക കുടിയേറ്റത്തിനും പേരുകേട്ടതാണല്ലോ ഈ പ്രദേശം . ഗ്രേറ്റ് മൈഗ്രേഷൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ പ്രകൃതിദൃശ്യം, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള സന്ദർശകരെ ആകർഷിക്കുന്ന ഈ ഗ്രഹത്തിലെ ഏറ്റവും അസാധാരണമായ വന്യജീവി സംഭവങ്ങളിലൊന്നാണ്   എന്നുള്ള കേട്ടറിവ്  തന്നെ കൗതുകം ജനിപ്പിക്കുന്നതാണല്ലോ. കെനിയയിൽ വന്നിട്ട്‌ അധികം വർഷങ്ങൾ ആയില്ലെങ്കിലും ഇതിനിടയിൽ പലവട്ടം  കുടുംബവുമായി  ഞാൻ മസായി മാരയിൽ   പോയിട്ടുണ്ട്.   പക്ഷെ ഇപ്പോഴും ഓർമയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്  ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ മസായിമാരാ യാത്രയാണ് . 

കെനിയയിലേക്കു വരുംമുന്നേ മസായിമാരായെ കുറിച്ചുള്ള കേട്ടറിവുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. വന്യജീവികൾക്ക് പുറമേ, മസായ് മാരയുടെ വിശാലമായ പുൽമേടുകളും തുറന്ന സവാനായും  ഗെയിം ഡ്രൈവും, ഫോട്ടോഗ്രാഫിക്കും മറ്റും അതിശയകരമായ പശ്ചാത്തലം നൽകുന്നു. ആഫ്രിക്കയിലെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന വംശീയ വിഭാഗങ്ങളിലൊന്നായ മസായി ഗോത്ര ജനതയുടെ ആവാസ കേന്ദ്രം കൂടിയാണ് ഈ റിസർവ്; സന്ദർശകർക്ക് അവരുടെ സംസ്കാരവും പാരമ്പര്യവും അനുഭവിക്കാനും ഇവിടെ അവസരമുണ്ട്. സമൃദ്ധമായ വന്യജീവികളുടെ സംയോജനം, പരമ്പരാഗത ആഫ്രിക്കൻ സംസ്കാരം ഇവയെല്ലാം അനുഭവിക്കാനുള്ള അവസരം എന്ന നിലയിൽ കെനിയ സന്ദർശിക്കുന്ന നിരവധി സഞ്ചാരികൾക്ക് മസായി മാര  തീർച്ചയായും നൂതനമായ അനുഭവം സൃഷ്ടിക്കും എന്നുള്ള കാര്യത്തിൽ സംശയമേ വേണ്ട.

തിരക്കേറിയ നഗരമായ നെയ്‌റോബിയിൽ നിന്നാണ് മസായ് മാരയിലേക്കുള്ള ഞങ്ങളുടെ  യാത്ര ആരംഭിച്ചത്. നഗരത്തിന് മുകളിൽ സൂര്യൻ ഉദിച്ചുയരുമ്പോഴും, ഭൂപ്രകൃതിയുടെ പ്രത്യേകത കൊണ്ടുത്തന്നെ സവിശേഷമായ തണുപ്പിന്റെ കമ്പളം ഞങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞിരുന്നു. ഞങ്ങളെ  പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടൊരു പരുക്കൻ സഫാരി വാഹനം ഞാൻ താമസിക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റിന്റെ വെളിയിൽ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ കൂടാതെ തന്നെ വേറെയും കുറച്ചു യാത്രക്കാർ അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഡ്രൈവർ ലെഷൻ കിറ്റാലെ എന്നു പേരുള്ള അറിവും സ്നേഹവുമുള്ള ഒരു മസായി ഗോത്രക്കാരൻ തന്നെ ആയിരുന്നു.  ഒരു ഊഷ്മളമായ പുഞ്ചിരിയോടും കണ്ണുകളിൽ ഒരു തിളക്കത്തോടും കൂടി ലെഷൻ ഞങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്തു; അവരുടെ പരമ്പരാഗത  വസ്ത്രമായ ഒരു ചുവന്ന പുതപ്പ്  അയാളുടെ തോളിൽ പൊതിഞ്ഞു കിടന്നു. 

അതിമനോഹരമായ ഒരു യാത്രയിലേക്കു നിങ്ങൾക്കേവർക്കും സ്വാഗതം.... പ്രകൃതിയുടെ അനിയന്ത്രിതമായ സൗന്ദര്യം തൊട്ടറിയുവാൻ ഈ യാത്ര നിങ്ങൾക്ക് ഉപകരിക്കും എന്ന് ഞാൻ  പ്രത്യാശിക്കുന്നു. എന്റെ പേര് ലെഷൻ... ഈ അസാധാരണ യാത്രയിൽ നിങ്ങളുടെ വഴികാട്ടിയാകാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട് - ഒരു ചിരിയോടെ ലെഷൻ  തുടർന്നു. തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ കെനിയയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മസായ് മാര അതിമനോഹരമായ പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങൾക്കും  വൈവിധ്യമാർന്ന വന്യജീവികൾക്കും  മഹത്തായ മൈഗ്രേഷൻ കാഴ്ചകൾക്കും പേരുകേട്ടതാണ്. മസായ് മാരയിലൂടെയുള്ള നമ്മുടെ യാത്ര വെറുമൊരു സഫാരി മാത്രമല്ല; അത് മൃഗരാജ്യത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കുള്ള ഒരു നിമജ്ജനമാണ്. സിംഹങ്ങൾ, ആനകൾ, എരുമകൾ, പുള്ളിപ്പുലികൾ, കാണ്ടാമൃഗങ്ങൾ എന്നിവയെ - അവയുടെ സ്വാഭാവിക ആവാസ വ്യവസ്ഥയിൽ നിങ്ങൾക്കിവിടെ  കാണുവാൻ കഴിയും. പക്ഷി നിരീക്ഷകരുടെ പറുദീസയാക്കി മാറ്റുന്ന, അവിശ്വസനീയമായ ഒരു കൂട്ടം പക്ഷികളുടെ ആവാസ കേന്ദ്രം കൂടിയാണ് മാര. വാഹനം ഓടിക്കുന്നതിനിടയിൽ ലെഷന്റെ വാക്കുകൾ ഞങ്ങളുടെ ചെവിയിൽ പതിഞ്ഞു.

ഞങ്ങളുടെ വാഹനം പൊടിപടലങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ചീറിപ്പാഞ്ഞു. യാത്രയിൽ ഉടനീളം  ലെഷൻ മസായി സംസ്‌കാരത്തിന്റെയും ഭൂമിയുമായുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെയും തലമുറകളിലൂടെ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ട പുരാതന പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും ആകർഷകമായ കഥകൾ പങ്കിട്ടു. മസായ് ജീവിതരീതിയുടെ സമ്പന്നമായ നേർകാഴ്ച അയാൾ വിവരിക്കുമ്പോൾ അതിലേറെ ആകാംക്ഷയോടെ യാത്രക്കാർ   അയാളുടെ വാക്കുകൾ ശ്രവിച്ചു. മാരയുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ ആശ്ചര്യപ്പെടാനും അതിന്റെ സൂക്ഷ്മമായ സന്തുലിതാവസ്ഥയെ മാനിക്കാനും ഈ അസാധാരണ യാത്രയുടെ ഓരോ നിമിഷവും ആസ്വദിക്കാനും ഞാൻ നിങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. നമുക്ക് ഒരുമിച്ച്, മസായി മാരയുടെ നിഗൂഢതകൾ അനാവരണം ചെയ്യാം, നമ്മുടെ  സഫാരി അവസാനിച്ചതിന് ശേഷവും  നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ സൃഷ്ടിക്കാം ലെഷൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. 

മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ട യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം ഭൂപ്രകൃതി പതിയെ മാറിത്തുടങ്ങി, തങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനമായ ഐതിഹാസികമായ മസായ് മാരയിലേക്ക് അടുക്കുമ്പോൾ കുളിർകാറ്റ്  ഞങ്ങളെ  തഴുകികൊണ്ടേയിരുന്നു. ഉച്ച കഴിഞ്ഞതോടെ ഞങ്ങൾ മാരയിൽ എത്തി. ആഹാരം കഴിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ വീണ്ടും യാത്ര തിരിച്ചു. കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം നീണ്ടുകിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണ പുൽമേടുകൾ, നിറഞ്ഞ കൈകളോടെ  ഞങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചു. സഫാരി ജീപ്പ് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചപ്പോൾ, കുതിച്ചുപായുന്ന സീബ്രകളുടെ താളാത്മകമായ നൃത്തം എന്നെ ആകർഷിച്ചു. മരക്കൊമ്പുകളിൽ നിന്നും ഇലകൾ ഭക്ഷിക്കുന്ന, മനോഹരമായി മേയുന്ന ജിറാഫുകളുടെ നടത്തം ആകർഷകമായ ബാലെയുടെ പശ്ചാത്തലം സൃഷ്ടിച്ചു. സൂര്യൻ ചക്രവാളത്തിന് താഴെ പതിയെ മുങ്ങുമ്പോൾ സവാന ചുവന്ന  ഓറഞ്ച് നിറങ്ങളിൽ രമിക്കുന്ന ഒരു സ്വപ്നദൃശ്യമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. വൈകുന്നേരത്തെ പൊൻവെളിച്ചം സവാനയെ കുളിർമയുള്ള അഭൗമമായ പ്രഭയിൽ കുളിപ്പിച്ചു, വായുവിൽ വന്യമൃഗങ്ങളുടെ ശബ്ദം നിറഞ്ഞു. ലെഷൻ ചക്രവാളത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി, അവിടെ അങ്ങകലെ മേഞ്ഞുനടക്കുന്ന മാനുകളെ കണ്ടു. വിൽഡ് ബീസ്റ്റിന്റെയും, സീബ്രകളുടെയും ഒരു നീണ്ട നിര   അസ്തമയ സൂര്യനെതിരെ  നിരനിരയായി കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം ... ഇത് ഉടൻ സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന വലിയ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ മുന്നോടിയാണ് എന്ന് ലെഷൻ പറഞ്ഞു.

സായംസന്ധ്യയിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ മിന്നിത്തിളങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ആകാശം ഒരു സ്വർഗീയ പ്രണയത്തിന്റെ ക്യാൻവാസായി മാറി. പക്ഷികൾ കൂട്ടമായി തങ്ങളുടെ കൂടുകളിലേക്ക് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കികൊണ്ടു പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവയുടെ താളത്തിനൊത്ത് നൃത്തം ചെയ്യുന്ന നിഴലുകൾ 

സമയം സ്പർശിക്കാത്ത ഒരു ലോകത്തേക്ക് തങ്ങൾ കാലെടുത്തുവച്ചതുപോലെ സഞ്ചാരികളായ ഞങ്ങൾക്ക് അനുഭവപെട്ടു.  മസായ് മാരയുടെ അതിമനോഹരമായ സൗന്ദര്യത്തിൽ ഭ്രമിച്ച ഞങ്ങളെ  ലെഷൻ മരുഭൂമിക്ക് നടുവിലുള്ള ആകർഷകമായ സഫാരി ക്യാമ്പിലേക്ക് നയിച്ചു, വിശ്രമിക്കുവാൻ താത്പര്യം ഉള്ളവർക്ക്  നക്ഷത്രനിബിഡമായ ആഫ്രിക്കൻ ആകാശത്തിന് കീഴിൽ രാത്രികൾ ചെലവഴിക്കുകയും പ്രകൃതിയുടെ പച്ചപ്പിൽ ഉറങ്ങുകയും  ചെയ്യാം. ഒരു ചെറു ചിരിയോടെയാണ് ലെഷൻ ഞങ്ങളോട് ഇത് പറഞ്ഞത്.

രാത്രിയായപ്പോൾ ചില യാത്രക്കാർ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന കനലുകൾ കൂട്ടിയ ക്യാമ്പ് ഫയറിനു ചുറ്റും ഒത്തുകൂടി..അവരുടെ മുഖം അതിന്റെ നൃത്ത ജ്വാലകളാൽ പ്രകാശിച്ചു. രാത്രിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഞങ്ങളിൽ ചിലർ  ഒരു രാത്രി യാത്ര ആരംഭിച്ചു. കാണാത്ത ജീവികളെ തേടി ഞങ്ങൾ സവാനയിലൂടെ  സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ ചന്ദ്രൻ ലാൻഡ്‌സ്‌കേപ്പിലുടനീളം വെള്ളി വരകൾ വരച്ചു. ദൂരെ ഹൈനകളുടെ വിദൂര ചിരിയും, ചീവീടുകളുടെ മർമരവും അകലെ എവിടെയോ ചിന്നം വിളിക്കുന്ന ആനകളുടെ ശബ്ദവും കേട്ടു. ഇരുട്ടിന്റെ നടുവിൽ പ്രകൃതിയുടെ ക്രൂശിൽ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച ആദിമ ബന്ധങ്ങളെ പ്രതിധ്വനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ  ആഞ്ഞു വീശുന്ന ചൂട്ടിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ  ലെഷനെ അനുഗമിച്ചു. രാത്രിയുടെ ആഴം കൂടുമ്പോൾ, പിന്തുടരുന്ന നിഴലുകൾ ഭീമാകാരമായ രൂപം പ്രാപിച്ചു. അവിടെ മരിച്ചുവീണ ആത്മാക്കൾ ചന്ദ്രപ്രകാശത്തിൽ നൃത്തം ചെയ്യുകയും മരങ്ങൾ ഭൂതകാലത്തിന്റെ രഹസ്യങ്ങൾ മന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അത്ഭുതലോകം പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

മസായി മാരയിലെ സൂര്യോദയം പ്രണയം പോലെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കേണ്ട ഒരു കാഴ്ചയാണെന്ന് ഞാൻ നിസ്സംശയം പറയും. മാര ഉണർന്നപ്പോൾ സ്വർണ്ണ പുൽമേടുകളെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ആദ്യ കിരണങ്ങൾ...ആ ഒരു അഭൗമസൗന്ദര്യത്തിൽ ഞങ്ങൾ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. പ്രകൃതിയുടെ വന്യവും മെരുക്കപ്പെടാത്തതും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ ചൈതന്യത്തിന്റെ നിത്യനിദാനമായ തെളിവാണ്  മസായിമാരാ എന്ന് എനിക്കപ്പോൾ തോന്നി. രാവിലെ തന്നെ  മസായ്മാരയുടെ അത്ഭുതങ്ങൾ അടുത്ത് കാണാനുള്ള വ്യഗ്രതയോടെ യാത്രക്കാർ സൺറൈസ് ഗെയിം ഡ്രൈവിന് പുറപ്പെട്ടു. പ്രഭാതത്തിന്റെ മൃദുവായ വെളിച്ചത്തിൽ സവാന  ചുവന്നു തുടുത്ത ഒരു സുന്ദരിയെപോലെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി , ഭൂപ്രകൃതി സ്വർണ്ണത്തിന്റെയും സിന്ദൂരത്തിന്റെയും  നിറങ്ങളിൽ അഭിരമിച്ചു. ഇടയ്ക്കിടെ ഞങ്ങളുടെ വാഹനം നിർത്തി ലെഷൻ തന്റെ കൈവിരലുകൾ ചൂണ്ടി കാട്ടുമ്പോൾ ശാന്തമായ ഗസല്ലുകളുടെ കൂട്ടം, ഉയർന്ന ജിറാഫുകൾ, കൂറ്റൻ  ആഫ്രിക്കൻ ആനകൾ, സിംഹക്കൂട്ടങ്ങൾ എന്നിവയെ ഞങ്ങൾ പലതവണ കണ്ടുമുട്ടി.. ഓരോ ജീവികളും ആഫ്രിക്കയുടെ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന വൈവിധ്യത്തിന്റെ തെളിവുകളാണ് അവശേഷിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന്  ഞാൻ ഓർത്തു.

മസായിമാരയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ  വാഹനം ഇറങ്ങിയപ്പോൾ, ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷ്യമായി നിലകൊള്ളുന്ന പുരാതന പുൽമേടുകൾ നിറഞ്ഞ വനത്തിലേക്ക് വീണ്ടും ഞങ്ങൾ എത്തി. ഇടതൂർന്ന കുറ്റിക്കാടുകൾ കാടിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ നിഴലുകൾ വീഴ്ത്തി, കാട്ടുചെടികളുടെ  മണമുള്ള അന്തരീക്ഷം ചിലർക്കെങ്കിലും വീർപ്പുമുട്ടൽ ഉളവാക്കിയേക്കാം. കാടിന് നടുവിൽ ബബൂൺ കുരങ്ങുകളുടെ ഒരു കുടുംബത്തെ ഞങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടി, അവരുടെ വികൃതികൾ യാത്രക്കാർക്ക് ചിരി സമ്മാനിച്ചു. കുരങ്ങുകൾ ചാടിക്കയറി, ശാഖകളിൽ നിന്ന് ശാഖകളിലേക്ക് ചാടി, അവരുടെ അക്രോബാറ്റിക് പ്രദർശനങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മനം നിറച്ചു. 

  

മധ്യാഹ്ന സൂര്യന്റെ ചൂടുള്ള പ്രഭയിൽ അലസമായി നടക്കുന്ന ഒരു ആൺ സിംഹത്തെ കണ്ടു. അവന്റെ രാജകീയ സാന്നിദ്ധ്യം ആഫ്രിക്കൻ സവാനയുടെ വന്യവും മെരുക്കപ്പെടാത്തതുമായ ആത്മാവിനെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ചീറ്റപ്പുലികളുടെ ഒരു കുടുംബത്തെയും ലെഷൻ ഞങ്ങൾക്കു കാണിച്ചു തന്നു. അവയുടെ സുഗമമായ രൂപങ്ങൾ ഓരോ നിമിഷവും, പ്രകൃതി ലോകത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിന്റെയും പ്രതിരോധത്തിന്റെയും സാക്ഷ്യപത്രം മുന്നിൽ വരച്ചപോലെ ..മറ്റൊരു ആശ്വാസകരമായ സൂര്യാസ്തമയത്തിന്റെ വാഗ്ദാനത്തോടെ ചക്രവാളം ഒന്നുകൂടെ ജ്വലിക്കുന്നതായി തോന്നി. മങ്ങിപ്പോകുന്ന വെളിച്ചത്തിൽ, മാരയിലെ മൃഗങ്ങൾ അടുത്തുള്ള വെള്ളക്കെട്ടിൽ ഒത്തുചേരുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടു, അസ്തമയ സൂര്യന്റെ സ്വർണ്ണ പശ്ചാത്തലത്തിൽ  സീബ്രകളും മാനുകളും തങ്ങളുടെ  ദാഹം ശമിപ്പിച്ചു, അവയുടെ ചലനങ്ങൾ സന്ധ്യയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ മനോഹരമായി  സമന്വയിപ്പിച്ചപോലെ തോന്നി. മദിച്ചു പോരാടുന്ന വലിയ ഹിപ്പോ കൂട്ടങ്ങളെയും  അവിടെ ഞങ്ങൾക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങൾ ഉദിച്ചപ്പോൾ, സഞ്ചാരികൾക്ക് തങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള അനിയന്ത്രിതമായ സൗന്ദര്യത്തോട് അഗാധമായ പ്രണയം  തോന്നി എന്ന് തന്നെ പറയാം. മസായിമാരയുടെ ദേശാതീതമായ  മഹത്വവും  സ്ഥായിയായ ചൈതന്യവും  ചേർന്ന മാന്ത്രികതയാൽ നിറഞ്ഞ ഹൃദയങ്ങളാൽ യാത്രക്കാർ അവരുടെ ക്യാമ്പിലേക്ക് മടങ്ങി. ഓരോ നിമിഷവും, ഓരോ കാഴ്ചയും  അത്ഭുതത്തിന്റെ മനോരഥത്തിൽ സഞ്ചാരികളെ കൊണ്ടുപോകുന്നു- വന്യ മൃഗങ്ങളും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള ശാന്തവും, ശാശ്വതമായ ബന്ധത്തിന്റെ തെളിവാണ് ഈ യാത്ര എന്ന തോന്നൽ ഞങ്ങളിൽ ഓരോരുത്തരിലും ഉടലെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മേലാപ്പിന് താഴെ ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങാൻ പോകുമ്പോൾ, ഈ യാത്ര എന്നിൽ ശരിക്കും പറഞ്ഞറിയിക്കുവാൻ കഴിയാത്ത അസാധാരണമായ എന്തോ ഒരു ചലനം മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്  ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

പിന്നീടുള്ള ദിവസം സഞ്ചാരികൾ മസായ്മാരയുടെ വിശാലമായ വിസ്തൃതി പര്യവേക്ഷണം ചെയ്തു- ഓരോ അനുഭവവും അവസാനത്തേതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ആകർഷകമാണ്. ഭൂമിയെക്കുറിച്ചുള്ള ലെഷന്റെ അറിവ് അത്ഭുതാവഹം ആണ്. മസായി യോദ്ധാക്കളുടെ നേതൃത്വത്തിൽ അവർ നടത്തിയിരുന്ന സിംഹ വേട്ടകൾ അയാൾ വിശദീകരിച്ചു. അതിരുകളില്ലാത്ത സർഗ്ഗാത്മകതയുടെ തെളിവാണ് അയാളുടെ വാക്കുകൾ എന്ന് തോന്നൽ ഞങ്ങളിൽ ഉദിച്ചു. ലെഷൻ "മസായി വില്ലേജ്"  എന്നറിയപ്പെടുന്ന മസായികൾ താമസിക്കുന്ന ചെറു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ഞങ്ങളെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി   ശ്രുതിമധുരമായ ശബ്ദത്തോടെ, അവരുടെ ജീവിതം ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നു തന്നു. പുരാതന ഭവനങ്ങൾ, ചാണകം തേച്ച മൺ കുടിലുകൾ- അവിടെ കൂട്ടമായി  മുപ്പതിനോട്  അടുത്ത കുടുംബങ്ങൾ. ഒറ്റ മുറിയുള്ള, അല്ലെങ്കിൽ രണ്ടു മുറിയുള്ള വൃത്തി ഹീനമായ ആ ഭവനങ്ങളിൽ അവർ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്നു. ചാണ പോലെയുള്ള കല്ലിൽ ഉണങ്ങിയ ചുള്ളിക്കമ്പുകളും പുൽനാമ്പുകളും കൂട്ടി അരണി കടയും പോലെ ഉരച്ചു തീ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിദ്യ അവരിലെ മൂപ്പൻ ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നു. ഉയർന്നുപൊങ്ങിയുള്ള അവരുടെ നൃത്തം ഒന്നു കാണേണ്ടതു തന്നെയാണ്. മസായ് ആളുകൾക്ക് അവരുടെ സംസ്കാരത്തിന്റെ അവിഭാജ്യഘടകമായ പരമ്പരാഗത നൃത്തങ്ങളുണ്ട്, അവ പലപ്പോഴും വിവിധ സാമൂഹിക പരിപാടികളുമായും ചടങ്ങുകളുമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ സത്വം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിലും പ്രധാനപ്പെട്ട അവസരങ്ങൾ ആഘോഷിക്കുന്നതിലും സാംസ്കാരിക മൂല്യങ്ങൾ അറിയിക്കുന്നതിലും നൃത്തങ്ങൾ ഒരു പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. പരമ്പരാഗത മസായി ഭക്ഷണക്രമം അവരുടെ കന്നുകാലികളുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ്- പ്രധാനമായും ശുദ്ധമായ പശുവിൻ പാലും ഇടയ്ക്കിടെ പുളിപ്പിച്ച പാലും (ലാല) എല്ലാം അടങ്ങിയതാണ്. മൃഗങ്ങൾക്ക് ദോഷം വരുത്താതെ അവയുടെ രക്തം ശേഖരിക്കുകയും പാലിൽ കലർത്തി "മുർസിക്" എന്ന പരമ്പരാഗത പാനീയം ഉണ്ടാക്കുകയും  അവർ ഒരുമിച്ചു കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ധൈര്യത്തിന്റെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും   ഐക്യത്തിന്റെയും കഥ പറയുന്ന വർണ്ണാഭമായ  മസായിയുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ജീവിതം യാത്രക്കാർക്ക്  മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കുക എന്ന മസായിയായ അവന്റെ കർത്തവ്യത്തെക്കുറിച്ചും ലെഷൻ ബോധവാനായിരുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ സൂക്ഷ്മമായ സന്തുലിതാവസ്ഥയെ മാനിച്ചും ഭൂമിയുമായി ഇണങ്ങിയും ജീവിക്കുന്ന മസായി നൂറ്റാണ്ടുകളായി വന്യജീവികളുമായി എങ്ങനെ സഹവസിച്ചുവെന്ന് മൂപ്പൻ വിശദീകരിച്ചു. അവരുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന കഥ വിശദമായി അയാൾ വിവരിക്കാൻ തുടങ്ങി- അവരെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള വേട്ടയാടുന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ. മസായി യോദ്ധാക്കളുടെ കഥകൾ, തങ്ങളുടെ കന്നുകാലികളെ വേട്ടക്കാരിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കുന്നതിലുള്ള അവരുടെ ധീരത, പ്രകൃതി ലോകത്തോടുള്ള അഗാധമായ ആദരവ് എന്നിവ മൂപ്പൻ പങ്കുവെച്ചു. "സിംഹ വേട്ട"  എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പാരമ്പര്യമാണ് മസായിക്കുള്ളത്, അവിടെ യുവ യോദ്ധാക്കൾ കുന്തം പോലുള്ള പരമ്പരാഗത ആയുധങ്ങൾ മാത്രം ഉപയോഗിച്ച് സിംഹത്തെ  വേട്ടയാടുന്നു. ഒരു സിംഹത്തെ വിജയകരമായി 

കൊലപ്പെടുത്തിയ വ്യക്തിക്ക് വലിയ അന്തസ്സ് നേടിക്കൊടുത്തു, അവന്റെ ധീരത സമൂഹത്തിൽ ആഘോഷിക്കപ്പെടും. യാത്രക്കാർ അയാളുടെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധാപൂർവം ശ്രവിച്ചു, അവരുടെ ഹൃദയങ്ങൾ ഭൂമിയുമായും അതിലെ നിഗൂഢ നിവാസികളുമായും ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ അഗാധമായ ബോധത്താൽ വീർപ്പുമുട്ടി. അവിടെ നിന്നും ഒരു ചെറിയ ഗെയിം ഡ്രൈവിന് കൂടെ ഞങ്ങളിൽ ചിലർ പുറപ്പെട്ടു.

മസായ് മാരയിലെ ഞങ്ങൾക്ക് അനുവദിച്ച സമയം അവസാനിക്കാറായപ്പോൾ, യാത്രക്കാർ ക്യാമ്പിന് ചുറ്റും ഒരിക്കൽ കൂടി ഒത്തുകൂടി, തങ്ങളുടെ  സാഹസികത അവസാനിക്കുന്നു എന്ന കയ്പേറിയ അറിവ് കൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം ഭാരപ്പെട്ടു. ഞങ്ങളുടെ അവിടുത്തെ  അവസാന സായാഹ്നത്തിൽ, ചക്രവാളത്തിന് താഴെ സൂര്യൻ മുങ്ങിത്താഴുമ്പോൾ യാത്രക്കാർ നിശബ്ദമായ ആദരവോടെ ആ കാഴ്ച നോക്കി നിന്നു, ആകാശത്തുടനീളം വർണ്ണങ്ങളുടെ അവസാനവും ഉജ്ജ്വലവുമായ പ്രദർശനം ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി നടത്തുകയാണോ എന്ന ശങ്ക ഞങ്ങളിൽ ഉദ്യമിപ്പിച്ചു. ആഫ്രിക്കൻ രാത്രിയുടെ ശബ്ദങ്ങൾ, കിളികളുടെ സിംഫണി, കിളിർത്തുവരുന്ന പുതിയപുൽനാമ്പുകൾ, രാത്രികാല ജീവികളുടെ വിദൂര ശബ്ദങ്ങൾ എന്നിവയ്‌ക്കൊപ്പം മാര പങ്കുവെച്ച അനുഭവങ്ങൾക്കും പഠിച്ച പാഠങ്ങൾക്കും മസായിമാരയുടെ ആത്മാവുമായി ഞങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയ മായാത്ത ബന്ധത്തിനും ആഴത്തിൽ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തണം എന്ന തോന്നൽ എന്നിൽ ഉളവായി. 

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഞങ്ങൾ പുറപ്പെടുമ്പോൾ, മസായ്മാരയുടെ കാലാതീതമായ സൗന്ദര്യത്താൽ തങ്ങളെ എന്നെന്നേക്കുമായി മാറ്റിമറിച്ചുവെന്ന് അറിവോടെ യാത്രക്കാർ തിരികെ അവരുടെ വാഹനത്തിൽ കയറി. ഭൂമിയോടും അതിലെ നിവാസികളോടും മസായി ജനതയുടെ ശാശ്വതമായ പൈതൃകത്തോടും അഗാധമായ അറിവുമായും  ആദരവോടെയുമാണ്  ഞങ്ങൾ അവിടെ നിന്നും മടങ്ങിയത്. തിരികെ നെയ്‌റോബിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, ആഫ്രിക്കൻ മരുഭൂമിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് നിന്നും തരളിതമായ  മനസ്സുമായി ഞങ്ങൾക്ക് നഗരത്തിന്റെ തിരക്കേറിയ ഊർജ്ജം എങ്ങനെയോ വ്യത്യസ്തമായി തോന്നി.

മസായ്മാരയിലേക്കുള്ള യാത്ര താരതമ്യത്തിന് അതീതമായ ഒരു സാഹസികതയായിരുന്നു, അത് തങ്ങളുടെ ആത്മാക്കളെ ഉണർത്തുകയും മനുഷ്യത്വവും പ്രകൃതി ലോകവും തമ്മിലുള്ള കാലാതീതമായ ബന്ധത്തെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്ത ഒരു കാവ്യാത്മക ഒഡീസി ആയിരിക്കുന്നു.   ഓരോരുത്തരും അവരുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയെങ്കിലും, ആഫ്രിക്കൻ മരുഭൂമിയുടെ ശാശ്വതമായ മാന്ത്രികതയുടെ സാക്ഷ്യപത്രമായ മസായിമാരയുടെ ആത്മാവ് അവരുടെ ഉള്ളിൽ എന്നന്നേക്കും വസിക്കുമെന്ന് അവർക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

അവകാശികൾ ഇല്ലാത്ത വീട്

കുളി കഴിഞ്ഞു കുറച്ചു നേരം ടീവി  കണ്ടശേഷമാണ് അയാൾ പതിവ് പോലെ ഉണ്ണാൻ ഇരുന്നത്.  വിഭവങ്ങൾ വിളമ്പിയ ശേഷം ഭാര്യ അയാളെ വിളിച്ചു. തണുത്തതു കഴിപ്പിക്കുന്നത് അവൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ല. അയാൾ  വിളമ്പിവച്ച പിഞ്ഞാണത്തിൽ നോക്കി. കാളനും , കായ മെഴുക്കുവരട്ടിയും , കട്ട തൈരും. പിന്നെ മാങ്ങാ കറിയും . കൊള്ളാം , അയാളുടെ മനസ് മന്ത്രിച്ചു.


ഉണ്ണുമ്പോൾ ഏറെയും സംസാരിച്ചത് ഭാര്യ തന്നെ ആയിരുന്നു. അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ വല്ലപ്പോഴും ഒന്ന് മൂളുക മാത്രമേ ചെയ്തുള്ളു , ഇത് കുറെ നേരം തുടർന്നപ്പോൾ ഭാര്യ ശുണ്‌ഠിയോടെ ചോദിച്ചു.

" ഞാൻ പറയുന്നത് എന്തെങ്കിലും കേൾക്കുന്നുണ്ടോ?"

സത്യത്തിൽ അയാൾ ഒന്നും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഉണ്ണുന്നതനിനപ്പുറം  അയാളുടെ മനസ്സിൽ വേറെ ചിന്തകൾ ഒന്നും തന്നെ യുണ്ടായിരുന്നില്ല താനും, ഭാര്യയുടെ സാന്നിധ്യത്തെ കുറിച്ച് പോലും ബോധവാനാകാതെ അയാൾ ഭക്ഷണത്തിൽ തന്നെ മുഴുകി ഇരുന്നു. വര്ഷങ്ങളായി അയാൾ ഇങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഭാര്യ എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. അതിൽ ചിലതു അയാൾ കേൾക്കും. ചിലതു കേട്ടില്ല എന്ന് വയ്ക്കും . ചിലപ്പോൾ ചിലതു കേട്ടില്ലേ എന്ന്   തന്നെയും ഇരിക്കും. ഇപ്പോൾ എത്ര വർഷങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നു.

ഭാര്യ അപ്പോൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.

" ഹോ ഇങ്ങനെ ഒരു മനുഷ്യൻ . ഏതു നേരവും  ഇങ്ങനെ ഉണ്ണണം എന്നല്ലാ തെ  ഒരു ചിന്തയും ഇല്ല. "

അപ്പോൾ അയാൾ തലയുയർത്തി ഭാര്യയെ നോക്കി. എന്നിട്ടു ഒരു ഇളഭ്യനെ പോലെ വെറുതെ ചിരിച്ചു.

ഭാര്യ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

" എന്താ , ഇങ്ങനെ ഇളിക്കുന്നേ?"

അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ ഉണ്ണുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.

അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ  ഊണ് കഴിക്കുമ്പോൾ ഭാര്യ പിന്നെയും ചോദിച്ചു.

"നിങ്ങൾ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത് "

സത്യത്തിൽ അയാൾ ഒന്നും ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.   അയാൾ ഒന്നും പറയാത്തത് കൊണ്ട് അവളുടെ അരീശം മുഴുവനും സ്വന്തം അച്ഛനോടായി .

"അന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞതാ , ഈ  ബന്ധം വേണ്ട എന്ന്. അച്ഛൻ കേട്ടില്ല . എന്റെ ഒരു യോഗം.  അനിയത്തിമാരെ രണ്ടു പേരെയും അച്ഛൻ  നല്ല നിലത്തിൽ പറഞ്ഞയച്ചു. എന്നെ മാത്രം "  ബാക്കി അവൾ പറഞ്ഞില്ല.


ഭാര്യ സ്വന്തം  അച്ഛനെ കുറ്റപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അയാൾക്ക് വല്ലാത്ത മടുപ്പും, ദേഷ്യവും അനുഭവപെട്ടു.  അവളുടെ അച്ഛനോട് അയാൾക്ക് ബഹുമാനമുണ്ട്.  ഇളയ  രണ്ടു  മരു  മക്കളും തന്നെക്കാൾ കേമൻ മാരായിട്ടും അച്ഛൻ ഒരിക്കലും ആ വ്യത്യാസം തന്നോട് കാണിച്ചിട്ടില്ല. പിന്നെ ഈ  പുരയിടവും അച്ഛന്റെ സമ്മാനം തന്നെ അല്ലെ.

ഇവൾക്ക് എങ്ങനെ ഇങ്ങനെ ആകാൻ കഴിയുന്നു. അവളുടെയും , കുട്ടികളുടെയും കാര്യം അമാന്തം ഒന്നുമില്ലാതെ താൻ നോക്കുന്നില്ല. പറയുമ്പോൾ സർക്കാർ ഉദ്യോഗം തന്നെയാണ് ; പെൻഷൻ ഉണ്ട് സമാധാനത്തോടെ ജീവിച്ചു പോകാം ആ തുക തന്നെ ധാരാളം.

കൂടുതൽ  ഓർക്കാൻ ഇട  നൽകാതെ  ഭാര്യ പറഞ്ഞു
"ഇങ്ങനെ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായിട്ടു നിങ്ങൾ അപ്പുറം വരെ ഒന്ന് പോയോ.   പേരിനെങ്കിലും ഒന്ന് പോയി  അന്വേഷിക്കേണ്ട ? എല്ലാത്തിനും ഞാൻ തന്നെ വേണം എന്ന് വച്ചാൽ "

ഈ സ്ഥലം ഭാര്യയുടെ അമ്മയുടെ പേരിൽ ആയിരുന്നു.  അന്നിത്  വിശാലമായ ഒരു പറമ്പായിരുന്നു.   അല്ല , കാടായിരുന്നു എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം .വലിയ കുണ്ടും , കുഴിയും ഒന്നുമില്ലാത്ത സമ നിരപ്പായ സ്ഥലം.

മെയിൻ റോഡിൽ  നിന്ന് കുറച്ചു നടക്കണം ഇങ്ങോട്ടേക്കു അത് മാത്രമേ ഒരു പോരായ്‌മ ആയി ഉള്ളു.  ആദ്യമായി കാണുമ്പോൾ അന്തി വെളിച്ചം മറയുവാൻ പോവുക ആയിരുന്നു. എങ്കിലും, പറമ്പിലെ വലിയ മരങ്ങളും, വള്ളികളും, പൂക്കളേയും അയാൾക്ക്  കാണുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ ഇവിടെ താമസിച്ച ശേഷം ഏതാണ്ട് പത്തു പതിനജ് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണ്   അയല്പക്കക്കാർ വന്നത്. അവർ പണി കഴിപ്പിച്ചത് വീടായിരുന്നില്ല. ഒരു വലിയ ബംഗ്ലാവ് .  അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കൊച്ചു കൊട്ടാരം

എന്തിനാണ് ആളുകൾക്ക് ഇത്രയും വലിയ ഒരു വീട് .  അത് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് വീട്  വയ്ക്കുന്നവർ ആണല്ലോ .

അയാൾ ഒരു ഗൾഫ് കാരൻ ആയിരുന്നു  എന്നറിയാമായിരുന്നു. ഭാര്യയും , ഒരു മകനും മാത്രം . വർഷത്തിൽ തന്നെ ഇടയ്ക്കു അയാൾ നാട്ടിൽ വരും. കുട്ടി ഇവിടെ ഒരു സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുന്നു .

അയാൾ വീട് വയ്ക്കുന്നതിന് കുറിച്ച് പറഞ്ഞാൽ  വിശ്വസിക്കുവാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു. കണ്ണടച്ചു തുറക്കും പോലെ പണി പൂർത്തിയായി. അറബിക്കഥയിലെ   അലാവുദീന് ഭൂതം മാണി മാളിക പണിയും പോലെ. അത്രയും എളുപ്പത്തിൽ . ഭൂതത്തിനു ഒരു റാവു മതി ആയിരുന്നു. പക്ഷെ ഇവിടെ കുറച്ചു മാസങ്ങൾ . അത്ര മാത്രം.

അയാളുടെ മകനും,   ഭാര്യയും ,  അവരുടെ അമ്മയും, പിന്നെ ഒരു വേലക്കാരിയും . അവരാണ് അവിടെ  താമസിച്ചിരുന്നത്.

ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു. നാളെ അത്രേടം വരെ ഒന്ന് പോകണം . ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഭാര്യ അത്രയും പറഞ്ഞതല്ലേ


 അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ അദ്ദേഹം കിടക്കുകയായിരുന്നു. പിന്നെ എഴുനേറ്റു വന്നു . ഷേവ് ചെയ്തിട്ട് ദിവസങ്ങളായ മുഖം . ദൈന്യത തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്ന  അന്തരീക്ഷം .

ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞാണ് അയാളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുക .  എന്നെ കണ്ട പാടെ കൈ പിടിച്ചു ഇരിക്കുവാൻ പറഞ്ഞു.

അൽപ നേരത്തെ  മൗനത്തിനു ശേഷം അദ്ദേഹം പറയുവാൻ തുടങ്ങി.
" നിങ്ങൾക്ക്  അറിയാമല്ലോ , അവൻ എന്റെ ഏക് മകനായിരുന്നു എന്ന്. ഈ കാണുന്ന സ്വത്തിനെല്ലാം  അവകാശി .

പഠിക്കുവാൻ മിടുക്കനായിരുന്നു അവൻ .  ഷിപ് ടെക്നോളജിയിൽ ബിരുദം നേടിയ ശേഷം അവനെ തേടി  എത്തിയതാരുന്നു  ഈ ജോലി . ചൈനീസ് ചരക്കു കപ്പലിലെ  മെക്കാനിക്കൽ ട്രെയിനീ ആയിരുന്നു അവൻ . എന്റെ ഭാര്യക്ക് ഈ ജോലി ഒട്ടും താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒരു പാട് രാജ്യങ്ങൾ കാണുവാൻ കഴിയുമല്ലോ.  കേരളം തന്നെ മുഴുവനും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഗൾഫിൽ പോയി.

അതുപോലെയല്ലല്ലോ അവൻ . അവന്റെ പഠിപ്പ് അനുസരിച്ചു കിട്ടിയ ജോലി.   ഉയർന്ന  ശമ്പളം ,  വിദേശ രാജ്യങ്ങൾ കാണുവാൻ ഉള്ള അവസരം. നമ്മൾ എന്തിനു വേണ്ട എന്ന് വയ്ക്കണം . അതായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത.


ആദ്യമായി കപ്പലിൽ ജോലിക്കു പോയ മകന് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്നറിയില്ല.
അവനെ കപ്പലിൽ കാണാനില്ല എന്ന സന്ദേശം മാത്രമാണ് ലഭിച്ചത് . ഇപ്പോഴും കപ്പൽ കടലിൽ തന്നെയാണ് . . ഇനിയും രണ്ടാഴ്ച എടുക്കും അത് സിങ്കപ്പൂരിൽ എത്തുവാൻ . അപ്പോൾ മാത്രമാണ് കൃത്യമായി ഒരു അന്വേഷണം നടക്കുകയുള്ളു. .  അത് വരെ ....


അവൻ വരും എന്ന് വിശ്വാസത്തിൽ പ്രാർത്ഥനയിൽ കഴിയുകയാണ് ഭാര്യ.   ആംഗ്ലോ വെസ്റ്റേൺ എന്ന  മദിരാശി  ആസ്ഥാനമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനിയുടേതാണ്   ഈ കപ്പൽ . അവന്റെ സാധങ്ങൾ  എല്ലാം കപ്പലിൽ തന്നെയുണ്ട് .   രാത്രി അവനെ എൻജിൻ കൺട്രോൾ റൂമിൽ കണ്ടതായി ദൃക്‌സാക്ഷികൾ ഉണ്ട്. കപ്പലിൽ വിശദമായി യി അന്വേഷണം നടത്തിയിട്ടും അവനെ കണ്ടെത്തുവാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നാണ് ഇപ്പോൾ കമ്പനിയിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന വിവരം.

ഇതിൽ കുടുതൽ ഒന്നും തന്നെ അവർ പറയുവാൻ തയ്യാറാവുന്നില്ല .   ഒരു പക്ഷെ അവൻ എൻജിൻ റൂമിൽ ഉണ്ടായിരിക്കാം .  ദൈവം അങ്ങനെ ഞങ്ങളെ കൈ വിടുമോ ?"

പെട്ടെന്ന് അയാൾ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ കരയുവാൻ തുടങ്ങി.
എന്തൊക്കെയോ  പറഞ്ഞു ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ സമാധാനിപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ...

അന്ന് രാത്രി എനിക്കുറങ്ങുവാനെ കഴിഞ്ഞില്ല. . എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന മുഖ വുമായ ആ പയ്യൻ . ദൈവമേ അവനു എന്ത് സംഭവിച്ചു കാണും.
അവൻ കപ്പലിൽ തന്നെ ഉണ്ടാകയുമോ . അതോ ഇനി കടലിൽ .....  വേണ്ട ഓർക്കുവാൻ ഇഷ്ടപെടുന്ന കാര്യങ്ങൾ  അല്ലല്ലോ  ഒന്നും  ..


പിറ്റേന്ന് വൈകുനേരം വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഭാര്യ പറഞ്ഞു.

"അവർ പോയി.,"

"എങ്ങോട്ടു? " 

"ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.   എങ്ങോട്ടേക്കാണെന്നോ , ഇനി എപ്പോഴാണന്നോ തിരിച്ചു വരിക ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

ഇന്നലെ നിങ്ങളോട് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞിരുന്നോ?"

ഒന്നും പറയാൻ ആവാതെ ഞാൻ നിന്നു.  അല്ലെങ്കിലും ഞാൻ   എന്താണ്  പറയേണ്ടത് .....

ബിപിൻ റാവത്

 

കഷ്ടം എന്നല്ലാതെ എന്തു  ചൊല്ലുവാൻ 

ഭള്ളൊഴിപ്പിച്ചു   ശത്രു രാജ്യത്തിൻ  തൃഷ്ണ 

നഷ്ടമാക്കിയ ധീര സൈനികാ 

മൃത്യു ഒന്നേയുള്ളു വീരന് 

ധീര പൃഥ്വി  മാതാവിൻ പുത്രനും 

പാർത്തു കൊൾക എന്ന് കാണിച്ചു തന്നു നീ 

നിങ്ങളും ഞാനും കുടുംബവും

സ്വച്ഛമായ്  ഉറങ്ങുന്നു രാത്രിയിൽ 

നിദ്ര വിട്ടു നിങ്ങൾ കാക്കുന്നു എന്നോർമ്മയിൽ 

കർമ്മം എന്തെന്ന് കാണിച്ചു തന്നു നീ 

കർമ്മിയായി  ദീപ്‌തനാളമായി എരിഞ്ഞുവെന്നാകിലും 

കർമ്മ സാക്ഷിയായി ഞാൻ മാറി അത്ഭുതം

ധീര സൈനികാ  വീരാ 

മർത്യാ  ദേശാഭിമാനികൾക്ക് എന്നുമേ 

ഓർമ്മയിൽ താരമായി പ്രശോഭിക്കുമെന്നുമേ 

ഗഗന സഞ്ചാര  പാതയിൽ   വിസ്ഫോടനം 

സൃഷ്ടിച്ചു മൃത്യു നിന്നെ തേടി  വന്നതും 

 പത്നിയും കൂട്ടരും  ഒത്തു യാത്രയായതും 

എങ്കിലും ഇന്നും ഓർമ്മയിൽ നിൻ വീര  ചരിതങ്ങൾ 

ത്യാഗ നിർഭരം അല്ലയോ ജീവിതം 

ആ ശ്രമം വൃഥാ പോകില്ലെന്ന് നിശ്ചയം  

എന്നും ഓർക്കുന്നു നിന്നെ ഈ ഭാരതം  

കൂപ്പു കൈകളാൽ യാത്ര  നേരുന്നു ഞാൻ 

ധീര സൈനികാ ഇനി ശാന്തമായി ഉറങ്ങു നീ

 

വേതാളം പറഞ്ഞ കഥ

പിടിവിട്ട് വീണ്ടും പറന്നുപോയ വേതാളത്തെ തോളിലേറ്റി നടക്കുന്ന നേരത്തു വേതാളം പതിവ് പോലെ വീണ്ടും ഒരു കഥ പറയുവാൻ ആരംഭിച്ചു .

പണ്ട് വിജയൻ എന്ന രാജാവ് കേരളം ഭരിച്ചിരുന്നു. ഏത് രാജാവ് ഭരിച്ചാലും ആ രാജാവിനെ അന്ധമായി ആരാധിക്കുവാനും സ്തുതി പാടുവാനും ഉപജാപവൃന്ദങ്ങൾ ഉണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമാണല്ലോ . ഈ രാജാവിനെയും , രാജ ഭരണത്തെയും സ്തുതിക്കുന്ന നല്ല ഒരു വിഭാഗം ജനങ്ങൾ  അപ്പോഴും ആ നാട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആ രാജാവിന്റെ വിശ്വസ്തനായ സേവകൻ ആയിരുന്ന് ചന്ദ്രൻ . കുടുംബപരമായി തന്നെ രാജാവിനെയും , രാജാവിന്റെ വംശത്തെയും  അന്ധമായി പിന്തുണക്കുന്ന അയാൾക്ക്‌ രണ്ട് പെണ്മക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. . അതിൽ രണ്ടാമത്തെ പെൺകുട്ടി അച്ഛനെപ്പോലെ തന്നെ രാജഭക്തയായി വളർന്നു.  ഈശ്വര നിഷേധി ആയി അങ്ങനെ ജീവിച്ച കാലത്തു  ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനുമായി  അവൾ കടുത്ത പ്രണയത്തിൽ  ആയി. 

പഠിക്കുന്ന കാലം ആണ് കഷ്ടിച്ച് പതിനേഴോ , പതിനെട്ടോ  വരുന്ന പ്രായം. എന്നാൽ ഈ ചെറുപ്പക്കാരൻ ആകട്ടെ മുപ്പതിൽ ഏറെ പ്രായം ഉണ്ട് താനും.

"മനുഷ്യൻ ആവണം " എന്ന്  പാടി നടന്ന ഈ പെൺകുട്ടി അയാളിൽ നിന്നും ഗർഭം ധരിച്ചു  . ഇനി ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ആവട്ടെ വേറെ വിവാഹിതൻ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ അയാളുടെ ഭാര്യ ആണെങ്കിലോ  അതിനു മുന്നേ അയാളുടെ സുഹൃത്തായിരുന്ന സ്നേഹിതന്റെ ഭാര്യ ആയിരുന്നു. കേൾക്കുമ്പോൾ അകെ കൂടി ഒരു കൺഫ്യൂഷൻ തോന്നുന്നില്ലേ .. തോന്നും അത് സാരമില്ല. 

യാതൊരു ദിശ ബോധവും ഇല്ലാതെ നടക്കുന്ന ആ ചെറുപ്പകാരനിൽ നിന്നും മകൾ ഗർഭിണി ആണെന്ന് അറിഞ്ഞ പിതാവ് വ്യസനിച്ചു . പിന്നെ  വളരെ രഹസ്യമായി അവൾ പ്രസവിച്ച ആ കുട്ടിയെ ഒരു  ശിശു ക്ഷേമ കേന്ദ്രത്തിൽ    ഏല്പിച്ചു .

 പിതാവായ അയാൾ എന്ത് ചെയ്യണം . മകൾ അനുരക്തയായ ചെറുപ്പക്കാരൻ വിവാഹിതൻ ആണ് . അപ്പോൾ അഭിമാനിയായ ആ പിതാവ് ചെയ്തത് ആ കുട്ടിയെ ഉപേക്ഷിക്കുക എന്ന മാർഗം സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു.  മകളുടെ സമ്മതപത്രത്തോടെ അയാൾ ആ കർമം നിർവഹിച്ചു. 

ആ കുട്ടിയെ കുട്ടികൾ ഇല്ലാതെ വന്ന വേറെ ദമ്പതിമാർ ദത്തു എടുത്തു. കഥ ഇവിടെ കഴിയുന്നില്ല .  അതിനിടെ  സമർഥ്യ ക്കാരിയായ അയാളുടെ മകൾ  അവളുടെ കാമുകനെ കൊണ്ട് അയാളുടെ  വിവാഹ ബന്ധം ഒഴിപ്പിച്ചു. 

ചുരുക്കത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അയാളുടെ ഭാര്യയും കുട്ടികളും വഴി ആധാരം  ആയി എന്ന് നിലയിൽ ആയി. വിവാഹമോചിതനായ അയാളെ പിന്നെ ഈ പെൺകുട്ടി വിവാഹം കഴിച്ചു .

വിവാഹത്തിന് ശേഷം ആ പെൺകുട്ടി ശിശു ക്ഷേമ സമിതിയിൽ പോയി കുഞ്ഞിനെ അന്വേഷിച്ചു . അപ്പോഴേക്കും ആ കുട്ടിയെ വേറെ ഏതോ ദമ്പതികൾ ദത്തു എടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പിന്നെ അവിടെ കണ്ടത് കുഞ്ഞിന്  വേണ്ടി ആ 'അമ്മ നടത്തിയ സമരം ആയിരുന്നു .  ആ സമരത്തെ അനുകൂലിച്ചും  പ്രതികൂലിച്ചും നിരവധി അഭിപ്രായങ്ങൾ വന്നു. 

അവൾ രാജാവിനെ സമീപിച്ചു.  രാജാവ് പതിവ് പോലെ "എനക്കറിയില്ല" എന്ന നിലപാടിൽ ഉറച്ചു നിന്ന്. ധീരയായ ആ യുവതി നീതിക്കു വേണ്ടി കോടതിയെ സമീപിച്ചു.  

കോടതി  വിധി പ്രഖ്യാപിച്ചു . കുഞ്ഞിനെ അമ്മയുടെ കൂടെ കൊടുത്തു വിടുവാൻ..  പക്ഷെ ആ  കോടതി  വിധികൊണ്ടും അവൾ  തൃപ്‌തയായില്ല .

 ഇതിനെല്ലാം  കൂട്ട് നിന്ന പിതാവിനെയും ,  കുടുംബത്തെയും , പിന്നെ ശിശു ക്ഷേമ വകുപ്പിന് എതിരായും അവൾ വീണ്ടും കേസ് കൊടുത്തു. അതിന്റെ ഭലമായി കോടതി അവളുടെ അച്ഛന്  കാരാഗ്രഹം വിധിച്ചു.

അവൾ സന്തോഷവതി ആയി.   അവളുടെ കൂടെയുള്ള ആളുകൾ അവളുടെ സമരത്തെ  മഹത്തായ സമരം എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു . സ്വന്തം കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി   ഏതറ്റം  വരെയും പോരാടിയ ആ വനിതയെ ഉത്തമ  കുല സ്ത്രീ എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് സ്തുതി ഗീതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി .  ചരിത്രം തിരുത്തി എഴുതിയ അനർഘ നിമിഷം എന്ന് വരെയുള്ള പ്രസ്താവനകൾ ഉണ്ടായി.

 കഥ പറഞ്ഞു നിറുത്തിയ ശേഷം വേതാളം ചോദിച്ചു .  

ഇതിൽ ആരാണ് തെറ്റുകാർ ..  

ആ അമ്മയാണോ 

അതോ അവളുടെ  ഭർത്താവ് ആണോ 

അതോ  നിരാലംബയായ കുഞ്ഞിനെ ദത്തു എടുത്ത ആ ദമ്പതികൾ ആണോ 

അതോ അവളുടെ പിതാവ് ആണോ   തെറ്റുകാർ 

വിക്രമാദിത്യൻ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു ..

തെറ്റ് ആ പെൺകുട്ടിയുടെ പിതാവിന്റെ   ഭാഗത്തു  തന്നെയാണ് ..

മകളെ നല്ല നിലയിൽ  ആ പിതാവ് വളർത്തി ഇല്ല .. പിന്നെ മകൾ  തെറ്റായ  ദിശയിൽ നടന്നിട്ടും അത് തിരുത്തുവാനോ  നല്ല മാർഗം നിർദേശിക്കുവാനോ  ആ പിതാവിന് കഴിഞ്ഞില്ല .  കാരണം  ആയാളും തെറ്റിന്റെ പക്ഷത്തായിരുന്നു . 

ശരിയായ ഉത്തരം  ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വേതാളം പതിവ് പോലെ മുരുക്കു  മരത്തിൽ ചെന്ന് തല കീഴായി തുങ്ങി കിടന്നു.